تحلیل فقهی قراردادهای آتی دربورس اوراق بهادار (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

قرارداد آتی به عنوان یکی از ابزارهای مشتقه در بورس، به انگیزه پوشش ریسک ناشی از نواسانات قیمت بکار می رود و در آن یک طرف متعهد می شود دارایی موضوع قرارداد، یعنی دارایی پایه را که می تواند کالا، ارز، اوراق بهادار و یا شاخص سهام باشد، در تاریخ مشخصی در آینده تحویل دهد و قیمت آن را دریافت کند و طرف مقابل هم متعهد می شود دارایی پایه را با همان مشخصات، تحویل گرفته و بهای مشخص شده را بپردازد. هر یک از طرفین می تواند تعهد خویش را به شخص ثالث واگذار کند تا جانشین او در انجام تعهد شود. برای پیشگیری از امتناع طرفین از انجام قرارداد، مبلغی را با عنوان وجه تضمین نزد اتاق پایاپای می گذارند که باید متناسب با تغییرات قیمت، آنرا تعدیل کنند. استاندارد بودن، ویژگی این قرارداد است که برای کیفیت و کمیت خاصی از یک کالا منعقد می شود و نیز تاریخ تحویل کالا از قبل مشخص است. قرارداد آتی را باید یک عقد مستقل به شمار آوردکه با هیچ یک از قراردادهای معین در فقه مانند بیع کالی به کالی، استصناع، عربون و مانند آن مطابقت ندارد. این قرارداد، جزء عقود لازم، تشریفاتی، عهدی و معوض می باشد و شبهه نامشروع بودن که توسط برخی مطرح شده، وارد نمی باشد.
واژه‌های کلیدی: قرارداد آتی، بورس اوراق بهادار، استصناع، ریسک