بررسی تطبیقی حقوق مالکیت معنوی در سازمان تجارت جهانی و نظام جمهوری اسلامی ایران

توضیح

حقوق‌مالکیت معنوی در معنای وسیع کلمه عبارت است از حقوق ناشی از آفرینش‌ها و خلاقیت‌های فکری در زمینه علمی، صنعتی، ادبی و هنری. حقوق مالکیت معنوی معمولا به دو حوزه تقسیم می‌شود: 1- حقوق مالکیت صنعتی 2- حقوق مالکیت ادبی و هنری خود شامل دو بخش می‌باشد: الف) حقوق پدیدآورندگان اصلی آثار هنری و ادبی ب) حقوق جانبی. در این پژوهش ما به دنبال این مسئله هستیم که حقوق مالکیت معنوی چه جایگاهی در سازمان تجارت جهانی و جمهوری اسلامی ایران دارد. فرضیه ما در پاسخ به این سوال این است که:موافقت‌نامه جنبه‌های تجاری مالکیت‌فکری (تریپس) جامع‌ترین سند بین‌المللی‌حقوق مالکیت فکری در سازمان تجارت جهانی است و حوزه هایی مثل حق مولف (کپی رایت) و حقوق جانبی، علایم تجاری، علایم جغرافیایی، طرح های صنعتی، حق اختراع، طرحهای ساخت مدارهای یکپارچه و اسرار تجاری را در برمی‌گیرد.در کشور ایران نیز در دو حوزه حقوق مالکیت معنوی قوانین مختلفی مدون شده است. همچنین ایران اکثر کنوانسیون‌های بین‌المللی در حوزه مالکیت صنعتی را پذیرفته است. در حوزه مالکیت ادبی و هنری کنوانسیون‌های بین‌المللی چون برن و رم را نپذیرفته است. با مطالعه حقوق مالکیت معنوی در سازمان تجارت جهانی و قوانین مدون در ایران نقاط ضعف و کاستی‌ها مورد شناسایی قرار گرفته است.واژگان کلیدی: حقوق مالکیت معنوی، سازمان تجارت جهانی، موافقت‌نامه تریپس، قوانین جمهوری اسلامی ایران.
واژه‌های کلیدی: حقوق مالکیت معنوی، سازمان تجارت جهانی، موافقتنامه تریپس، قوانین جمهوری اسلامی ایران