رابطه میان فقه و اخلاق (مصادر، اهداف، معیارهای ارزیابی ارزش ها)

توضیح

این پایان نامه به تشریح و تحلیل ارتباط و رابطه میان علم فقه و اخلاق می پردازد و از فلسفه اخلاق و فلسفه فقه نیز کمک می گیرد. این پایان نامه در نظر دارد تا مصادر، اهداف و معیارهای ارزشیابی را مشخص کرده تا بتواند رابطه بین اخلاق و فقه را کشف کرده و علاوه بر نشان دادن اهمیت رابطه مثبت میان آندو به شناختی عمیق نسبت به تنیدگی آندو بپردازد. علاوه بر آن در نظر دارد با شناخت کامل نسبت به هر دو علم، معیارهای درست و صحیحی را برای فرد و جامعه ارائه دهد. در این پایان نامه جایگاه هر کدام از فقه و اخلاق را نسبت به مبانی شریعت بررسی کردیم چرا که رابطه و ارتباط میان آندو نشان دهنده آثار روح بر بدن است که راه های درست را نشان داده و خطا و زشتی را از بین می برد. در واقع رابطه میان فقه و اخلاق رابطه میان روح با بدن است. که هر چقدر که بدن بزرگ و قوی باشد لکن بدون دمیدن روح در آن، از بدن کاری ساخته نیست. به عبارت دیگر بعد از دمیدن روح است که انسان فاعل مختار می شود و حساب و کتاب و ارزشیابی آغاز می گردد. فارابی از جمله نخستین افرادی بود که اخلاق و فقه را در کتاب احصاء العلوم در یک باب کنار هم ذکر کرد و نشان داد که رابطه میان معیارهای فقهی و اخلاقی از نوع اختلاف نوعی است نه اینکه متضاد باشند. این نوشتار شامل بحث بسیار مهمی می باشد که در راستای حل مساله ارتباط میان فقه و اخلاق انجام گرفته است و تقریبا کتاب مستقلی در این عرصه نیافتم بلکه مباحث به صورت پراکنده در کتاب های و نوشتارهایی یافت شد. در نتیجه برای حل ارتباط میان فقه و اخلاق سعی نمودم تحقیقی توصیفی، انتقادی و مقایسه ای داشته باشم. این پایان نامه در وهله اول در مورد تعاریف و مصادر، و در وهله دوم در بحث اهداف و غایت ها و نیز معیارها می باشد که تبیینی و تعلیلی می باشد. یعنی ماوراء اخلاق و ماوراء فقه که در آن از علت ها و اهداف و غایت ها بحث می شود و معیاری نامیده می شود چرا که در آن از ضابطه های تعیین معیارهای ارزشیابی بحث می شود. که از جهت معیاری بر جنبه تطبیقی و مقایسه ای دست می یابیم.
واژه‌های کلیدی: رابطه، فقه، اخلاق، اسلام، قاعده.