گذری بر مجازات زندان از دیدگاه شرعی و فقهی

توضیح

"نظریه دوم:نظریه محمد بن ادریس‌ حلی در سرائز،وعده دیگر از جمله شهید دوم در شرح لمعه‌ و مسالک و الافهام و هم‌چنین‌ محقق حلی در تمایل به همین قول‌ در کتاب شرایع الاسلام دارد و این‌ نظریه می‌گوید متهم را حتی یک‌ روز هم نمی‌توان بازداشت نمود وتا زمانی که جرم شخصی ثابت‌ نشده نمی‌توان آزادی کسی را سلب نمود و او را بازداشت نمود و شاید اصل 37 قانون اساسی‌ جمهوری اسلامی ایران از همین‌ نظریه الهام گرفته که می‌گوید اصل بر برائت اشخاص است‌ و هیچ کس از نشر قانون مجرم‌ شناخته نمی‌شود مگر اینکه جرم‌ او در دادگاه صالح ثابت گردد و این گروه از علما روایت سکونی‌ را ضعیف می‌دانند زیرا در وثاقت‌ محمد سکونی بین علمای رجال‌ اختلاف است و روایت مذکور که می‌گوید متهم را تا شش روز می‌توان بازداشت نمود،ضعیف‌ می‌دانند و در نظر آنان اعتباری‌ ندارد. ازاین‌روایات نیز استفاده می‌شود که زندان حدی وجود دارد و زندان تعزیری و روایات 1 و 2 و 3 زندان تعزیری را بیان می‌کند که البته منحصر به موارد ذکر شده نیست،بلکه در روایات 2 و 3 حصر وجود ندارد و عناوین ذکر شده از باب تمثیل است و می‌توان‌ به عناوین جزایی دیگر تسری‌ داد ولی آنچه مهم است اینکه سه‌ عنوان ذکر شده می‌توان استنباط نمود که باید کوشش شود که از مجازات زندان کمتر استفاده شود و از زندان زیاد باید پرهیز نمود 5-حبس به علت عدم پرداخت‌ دین:مرحوم شهید اول در لمعه‌ کتاب الدین می‌فرماید:«و مدیون‌ حبس می‌شود اگر ادعای اعسار کند تا اعسار او ثابت شود و زمانی که‌ اعسار او ثابت شود آزاد می‌شود سپس از حضرت علی(ع)روایت‌ کرده که حضرت،شخصی معسر را در اختیار طلبکاران می‌گذاشت‌ و می‌فرمود اگر خواستید او را در اختیار دیگران قرار دهید تا کار کند و از مزد او طلب خود را بردارید،و اگر خواستید،خودتان‌ از او کار بکشید و مزد او را بابت‌ طلب خود حساب کنید."