کاربرد قاعده فقهی درء مفاسد در مقاصد شریعت

توضیح

مقصد اصلی اسلام از خلقت، هدایت انسان‌ ‌ها، رستگاری آنان و رسیدن به سعادت می باشد «وما ‌خلقت الجن و الانس الا لیعبدون»، وصول به این مقصد در گرو آموزه های شریعت (دین) و تامین ‌امنیت جانی، روانی، عرضی و مالی است. از بین رفتن هر یک از مصالح، مفسده محسوب می شود. ‌وتعریفی که برای آن وضع کرد اند : زیان و تعدی کردن هر چیز از حد معمول خود و مفسد به کسی ‌می گویند که از حد اعتدال خارج و با عناد و عدوان موجب بر هم زدن آسایش مردم شود.‌‌ هدف دین میانه روی و حرکت از روی قانون و راه راست است (مصلحت) و نقطه مقابل آن مفسده ‌است. قاعده درء مفاسد یک قاعده کلی است که بوسیله آن حکم داده می شود که باید هر گونه ‌مسیرهای فساد و راه های ورود به آن بسته شوند تا به مصلحت های پنج گانه که عبارتند از حفظ ‌دین، حفظ جان، حفظ عقل و روان، حفظ عرض و نوامیس، حفظ مال و دارایی آنان محفوظ باشد و ‌از هر گونه تعدی به این ضروریات ممانعت شود.‌موضوع اصلی مطرح شده دراین پایان نامه، کاربرد قاعده درء مفاسد در مقاصد شریعت است، این که ‌چه کاربردهایی در فقه و قواعد فقه و اصول دارد؟ پس از بررسی های لازم و رجوع به کتاب های ‌فریقین، تاثیرات این قاعده بر فقه و اصول فقه با ذکر مصادیق مختصری از آن بیان شده است. دستاورد ‌دیگر این تحقیق، معرفی مفاسد و مقاصد شریعت می باشد و این که شریعت اسلامی با وضع قوانین ‌وقواعدی مثل قاعده ی درء مفاسد، سعی در حفظ مصلحت جامعه داشته و روزنه های فساد را از میان ‌برده است . ‌
واژه‌های کلیدی: مفسده، مصلحت، اهداف دین، ضروریات خمس، مصالح مرسله، مقاصد شریعت