تبیین فقهی اباحه پدیده نوظهور هیپنوتیزم

توضیح

چکیده:
زمینه و هدف: در طی قرون اخیر که هیپنوتیزم کشف گردیده، آرای مختلفی در مورد ماهیت آن صادر شده است. گروهی از فقیهان بر این باورند که هیپنوتیزم از مصادیق سحر است و عده دیگری آن را یک مساله نوپدید می‌دانند. با توجه به برداشت متفاوت فقیهان از ماهیت هیپنوتیزم، احکام مختلفی در مورد آن صادر شده است و تاکنون پژوهشی در مورد ارزیابی دلایل قائلین به نوپدیدبودن هیپنوتیزم ارائه نشده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، ماهیت هیپنوتیزم و وجوه تمایز و شباهت‌های آن با سحر مورد بررسی قرار گرفت و پس از آن، ادله فقهی صاحبان نظر در مورد نوپدیدبودن استفاده از هیپنوتیزم ارائه شد و سپس این دلایل مبتنی بر اسلوب توصیفی‌ ـ تحلیلی، مورد واکاوی و نقد قرار گرفت. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که هرچند مستحدثه‌دانستن مساله هیپنوتیزم وجه دارد، اما نویسندگان مقاله بر این باور صحه می‌گذارند که هیپنوتیزم، نوعی سحر کلامی است که هیپنوتیزور، به وسیله آن، کنترل ذهن انسان را به دست می‌گیرد. بنابراین حکم اولیه استفاده از هیپنوتیزم، حرام‌بودن آن است.
واژه های کلیدی: فقه اسلامی، هیپنوتیزم، سحر