بررسی تطبیقی ادلّه ی اثبات دعوی در حقوق ایران و فقه حنفیّه

توضیح

این پایاننامه به بررسی تطبیقی ادلّه‌ی اثبات دعوی در حقوق ایران و فقه حنفیّه میپردازد. هدف اصلی این تحقیق، تبیین نقاط اشتراک و افتراق میان حقوق ایران و فقه حنفیّه در رابطه با ادلّه‌ی اثبات دعوی است. پرسش اصلی در این تحقیق این است که دیدگاه حقوق ایران در ادلّه‌ی اثبات دعوی چه نسبتی با دیدگاه احناف دارد؟ روش انجام این تحقیق، توصیفی تحلیلی است که با مراجعه به قفسه باز کتابخانه‌ها و سایتهای معتبر فقهی حقوقی انجام پذیرفته است. نتایج بدست آمده در این تحقیق بیان میکند که: درجه‌ی اهمّیّت ادلّه-ی اثبات دعوی به حدّی است که قانونگذار در قوانین مختلف از جمله قانون مدنی و قوانین آیین دادرسی در امور مدنی و کیفری، آنها را مدّنظر قرار داده است. در حقوق ایران و فقه حنفی، اقرار، قویترین دلیل و در صدر ادلّه‌ی دیگر قرار دارد. شهادت اوّلین طریقه‌ی اثبات دعوی بوده است و شهادت زنان در هر دو مذهب با شرایطی پذیرفته می‌شود. در رابطه با علم قاضی، اسناد، امارات، قسامه و اقرار در حقوق ایران و فقه حنفی تفاوت وجود دارد. ولی در سوگند استظهاری، سوگند و شهادت در برخی موارد شباهت وجود دارد.
واژه‌های کلیدی: ادلّه‌ی اثبات دعوی، اقرار، شهادت، حقوق ایران، فقه حنفی.