بررسی تطبیقی مدل دموکراسی لیبرال و مردم سالاری دینی در نظارت بر قدرت؛ مطالعه موردی، جمهوری اسلامی ایران،۹۷-۵۷

توضیح

قدرت سیاسی و مکانیزم های کنترل آن از مهم ترین موضوعاتی است که در طول تاریخ مورد توجه اندیشمندان علوم انسانی بوده است و این امر نیز در طی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 رنگ و بوی جدیدی به خود گرفت از آنجایی که قدرت سیاسی مانند یک شمشیر دو لبه می‌ماند و می تواند از یک سو ضامن تحقق آزادی امنیت عدالت و برابری باشد و از سوی دیگر می تواند بزرگترین سالب حقوق مذکور باشد لذا این مهم در گرو کنترل و مهار قدرت سیاسی است. به طور کلی نظارت بر قدرت سیاسی به دو شکل نظارت بیرونی و نظارت درونی امکان پذیر است که در لیبرال دموکراسی بیشتر بر نظارت بیرونی تاکید می شود و این در حالی است که در مردم سالاری دینی ضمن پذیرش نظارت بیرونی بر نظارت درونی تاکید بیشتری دارد این پایان نامه به ابزارهای نظارت در لیبرال دموکراسی و مردم سالاری دینی (بررسی موردی ایران 1357- 1397) پرداخته است. در مقابل مردم سالاری دینی که یک نظریه حکمرانی بدیع است با استفاده از شیوه‌های مورد نظر اسلام در رابطه با شرایط فرد یا افراد صاحب منصب حکومتی به مواردی همچون عدالت، وجدان، ایمان، امر به معروف و نهی از منکر و ... تاکید می‌کند اما این موارد در این شیوه های پیچیده حکمرانی امروزی به تنهایی کفایت نمی کند فلذا استفاده از تجربیات موفق لیبرال دموکراسی در نظارت بیرونی مانند تفکیک قوا، نظارت همگانی، آزادی های مدنی، رسانه های آزاد و ... سعی می نماید یک روش بدیع با حذف نقاط ضعف تفکر مقابل ارائه نماید. لیبرال دموکراسی با تجربه طولانی حکمرانی و آزمون خطا های پی در پی و کسب تجارب به یک بلوغ نسبی در کنترل قدرت سیاسی دست یافته است اما همچنان عدم توجه به نظارت های درونی در مدل حکومتی لیبرال دموکراسی مشهود است.
واژه‌های کلیدی: قدرت، لیبرال دموکراسی، مردم سالاری دینی، نظارت.