«جمهوریت» و «اسلامیت» در نظریه حکومت دینی امام خمینی (ره)

توضیح

بسط مدرنیته سیاسی در جوامع اسلامی، اندیشه ورزی متفکران مسلمان از جمله اندیشمندان ایرانی را نیز تحت تأثیر خود قرار داده است. یکی از مهمترین این تأثیرات، شکل گیری نظریه هایی در باب حکومت دینی است که عناصری از سنت و مدرنیته را با یکدیگر درآمیخته است. در ایران معاصر، نظریه های مختلفی برای حکومت دینی ارائه شده است که یکی از مهمترین آن ها، نظریه حکومت اسلامی مبتنی بر ولایت فقیه است که امام خمینی(ره) آن را بر اساس مبانی فقهی ـ سیاسی خود مطرح نموده است. در این مدل حکومتی، عناصری از دولت مدرن (جمهوریت) با عناصری از دولت سنتی (اسلامیت) در کنار یکدیگر قرار گرفته و ترکیبی از سنت و مدرنیته را به نمایش گذاشته است. این پژوهش ضمن بررسی جمهوریت و اسلامیت در نظریه حکومت دینی امام(ره) درصدد پاسخ به این پرسش اساسی و مهم است که دوگانگی جمهوریت و اسلامیت در نظریه حکومت دینی امام خمینی(ره) چگونه صورتبندی شده است؟ در پاسخ به این پرسش، و با بهره گیری از روش هرمنوتیک اسکینر در تحلیل و فهم اندیشه های سیاسی، این فرضیه مورد آزمون قرار می گیرد که «جمهوریت در نظریه حکومت دینی امام خمینی(ره)، با رویکردی واقع بینانه و با توجه به اقتضائات زمان و مکان صورتبندی شده است و اصول آن مقید به رعایت محتوای اسلامیت است».
واژه‌های کلیدی: حکومت اسلامی، دولت مدرن، جمهوریت، قانون، امام خمینی.