عنوان
نقش دو عنصر زمان و مکان در اجتهاد
نویسنده
ناشر
فصلنامه فقه و مبانی حقوق، بهار ۱۳۸۴، شماره ۲، ص.: ۳۷-۵۴.
تاریخ نشر
۱۳۸۴
توضیح
اینجانب معتقدبه فقه سنتی و اجتهاد جواهری هستم وتخلف از آن را جایز نمی دانم اجتهاد به همان سبک صحیح است ولی این بدان معنی نیست که فقه اسلام پویا نیست، زمان و مکان دو عنصر تعیین کننده در اجتهادند(صحیفهامام خمینی:21/289) نگارنده در ابتدای مقاله، هفده مورد را تحت عنوان مصادرات و پیش فرضهای بحث بیان نموده است، سپس به بررسی نظریات مختلف در چگونگی اجتهاد پرداخته، که این بخش، شالوده اصلی مقاله را تشکیل می دهد، این نظریات ذیل عناوینی چون نظریه فقه پویا، سبک استنباط تقلیدی ، سبک استنباط پژوهشی و سبک استنباط سنتی پویا قابل بازشناسی اند. نویسنده نمونه هایی را از روایات شیعه بیان نموده که بعضا قابل تطبیق با یکی از عناوین پیشگفته اند. عنوان پایانی مقاله به نقل قولهایی از امام خمینی، شهید مطهری و شهید صدر پیرامون موضوع اختصاص یافته و در پایان نگارنده برداشتها و استنباطات خویش را تحت عنوان نتیجه گیری ارائه کرده است.
واژههای کلیدی: اجتهاد، عنصر زمان، عنصر مکان، اجنهاد سنتی، سبک استنباط، فقه پویا.