بررسی اعتبار فقهی اسناد مکتوب به عنوان یکی از ادله اثبات دعوی (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

اسناد مکتوب از دیرباز در زندگی بشر ایفای نقش می‌کرده است و انسان‌ها در پیمان‌ها، معاملات از زمان اختراع خط و کاغذ به بعد از آن در هر برهه‌ای به نحوی استفاده میکردند و تاریخ تمدن بشری و آثار بر جا مانده از تاریخ تمدن‌های کهن تا عصر جدید خود موید این مدعا است. در دوران معاصر و قوانین حقوقی همه کشورها از جمله ایران، نقش اسناد مکتوب انکارناپذیر می‌باشد و پایه بسیاری قراردادها و معاملات و نظامات بر پایه آن است، به طوری که تصور دنیایی بدون اسناد مکتوب شاید سخت باشد. اسناد مکتوب در تمدن اسلامی نیز تاریخچه‌ای کهن دارد. پس از انقلاب اسلامی و با توجه به این که همه قوانین می‌بایست مبنای شرعی داشته باشد، باید گفت سند مکتوب به عنوان یکی از امور پر کاربرد در محاکم هرچند در قرآن و روایات به آن در مواردی اشاره شده و اعتبار آن منوط به شرایطی می‌باشد اما با توجه به قواعد فقهی (برگرفته از عقل به عنوان یکی دیگر از منابع حکم شرعی) مانند عدم اخلال به نظام و حصول عسر و حرج و رعایت مصالح مسلمین در عصر حاضر، بسیاری فقهای معاصر در آرای خود، برای اسناد مکتوب جایگاه درخور و قابل اعتناء قائلند به طوری که تصور محاکم شرعی بدون آن غیرممکن و باعث به هم خوردن امور می‌شود علی رقم همه اینها اگرچه نتوانیم سند مکتوب را در کنار سایر ادله اثبات دعوی قرار دهیم اما حداقل میتوان گفت سند مکتوب به عنوان بینه کتبی موجب حصول علم قاضی می‌گردد و خود نیز می‌تواند جز امارات قضایی باشد.
واژه‌های کلیدی: اسناد مکتوب، سند، اعتبار فقهی، ادله اثبات دعوا، دلیل.