مبانی نظریه سیاسی ولایت امت بر خویش

توضیح

چکیده:
فقیه لبنانی معاصر، محمدمهدی شمس‏الدین تحت تأثیر نظریه دولت مشروطة فقیه ایرانی، میرزا محمدحسین نایینی، نظریه‏ای سیاسی وضع کرد که به نظریه «ولایت امت بر خویش» مشهور است. او با استفاده از مجموعه‏ای از مبانی فقهی و کلامی می‏کوشد اثبات کند ولایت سیاسی در دوره غیبت، حق انحصاری «امت» است و فقیه تنها ازآن‏رو که عضوی از امت است، حق مشارکت دارد و دارای حق ویژه‏ای نیست. او از قاعده عدم الولایه، اصل ولایت انسان بر خویش، ولایت امت در منطقه فراغ، عرفی بودن و نامقدس بودن موضوع قدرت و دولت، تعطیل مبانی کلامی نظریه‏های قدیم دولت و اعتبار شورا به‏عنوان مبنای نظام سیاسی ولایت امت استفاده می‏کند. این مقاله به بازخوانی مبانی نظریه ولایت امت و نقد آن می‏پردازد و به این نتیجه می‌رسد که این نظریه نتوانسته است بنیان نظری استواری برای ولایت امت فراهم کند و از حدود ولایت فقیه انتخابی فراتر نرفته است.
واژه های کلیدی: امامت، ولایت فقیه، خلافت، شورا، منطقه الفراغ، ولایت امت برخویش، عدم الولایه