بررسی مسائل فقهی و حقوقی کودک آزاری

توضیح

کودک آزاری که سابقه ای به قدمت زندگی انسان ها دارد، در حوزه جغرافیایی گسترده ای به پهنای جهانی که در آن زندگی می کنیم، با توجه به تفاوت های گوناگون فرهنگ ملت های جهان، قابل پی جویی است. در کشور ایران نیز مانند سایر نقاط جهان، کودکان، گاه به شیوه های مختلف مورد اذیت و آزار قرار می گیرند تا جایی که ضرورت واکاوی این مسئله از منظر فقه اسلامی و قوانین حقوقی ایران، امری اجتناب ناپذیر به شمار می آید. پرسش هایی که حول این موضوع مطرح است این است که آیا کودکان نیز ممکن است مرتکب کودک آزاری شوند؟ تنبیه کودک با کودک آزاری چه تفاوت هایی دارد؟ و هم چنین تا چه سنی از کودک، آزار وی، به منزله کودک آزاری به حساب می آید؟ این پژوهش کوشیده تا بر مبنای تحقیق کتابخانه ای، با بررسی مسائل فقهی و حقوقی پیرامون کودک آزاری گامی در این زمینه برداشته و مجموعه ای منسجم از حکم اسلام و اقدامات حمایتی و قانونی را در این مورد بیان نماید. با تحقیق و تفحص در آیات و روایات و احکام و دستورات الهی و فقهی در می یابیم کودکانی که در شرایط نامناسب خانوادگی رشد می کنند دچار اختلالات روانی خواهند شد و بر همین اساس کودکان کوچک تر از خود را مورد آزار و اذیت قرار می دهند. در بعضی از خانواده ها آزار و اذیت کودکان را با تنبیه کردن اشتباه می گیرند؛ درحالی که در تنبیه، نشان دادن اشتباه کودک از کاری که مرتکب شده مد نظر است؛ اما در کودک آزاری، بیشتر، نشان دادن قدرت بزرگترها و ترس کودک از آن ها دلیل است. دیگر این که، تنبیه کودک، کودک آزاری نیست و هم چنین از سن 1 سالگی تا قبل سن 18 سالگی، آزار کودک، به منزله کودک آزاری محسوب می شود.
واژه‌های کلیدی: کودک آزاری، تنبیه بدنی، خانواده، اختلال روانی