تحلیل و بررسی نظم اجتماعی در حوزه گرشگری از دیدگاه فقه

توضیح

امروزه صنعت گردشگری و رفت وآمد شهروندان از ضرورتهای اجتناب ناپذیر است . دین اسلام گردشگری و فوائد آن را مد نظر داشته و در آیات و رویات مختلفی به این امر اشاره کرده است. فقه اسلامی نیز برای ورود غیرمسلمانان به کشورهای اسلامی ضوابطی را تعیین نموده است. این صنعت علاوه بر ظرفیتهای مهم از جمله فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی با چالشهایی نیز روبروست که در این تحقیق با روش توصیفی- تحلیلی به بیان ظرفیتها و چالشهای فقهی ، به بیان راهکارها پرداخته است. از جمله دستاوردها این تحقیق می توان به این موارد اشاره کرد. ورود غیرمسلمان به مسجد، در درجه اول باید انگیزه شرع پسند داشته باشد، مانند: آشنایی با معارف اسلامی، شنیدن سخن وحی و آشنایی با آداب و رسوم عبادی مسلمانان و… و یا دست کم انگیزه‌های عقلایی: مانند مشاهده، آثار و تمدن اسلامی برجای مانده در بناهای مساجد. و تمامی شؤون مسجد حفظ شود، به این معنی که از نظر پوشش و چگونگی رفت وآمد و نگهداشتن ادب و احترام، رفتارها باید به گونه‌ای باشد که بی احترامی به مسجد و هتک حرمت آن نشود که در این صورت، بی گمان جایز نخواهد بود در زمینه پوشش غیرمسلمانان اگر در مقام ثبوت به حجاب شرعی مکلف هستند ولی در مقام اثبات( منجز بودن تکلیف) مکلف نیستند.و بنابراین نمی توان آنان را ملزم به فروعات کرد. اما می توان به علت منکری مانند بی حجابی و هم به دلیل لزوم بازداشتن دیگران از ضرر رساندن به غیر، نهی از منکر کرد. وجود بعضی آسیب های جانبی و منفی برای حضور گردشگران غیر مسلمان، هرگز دلیل نمی شود تا صنعت گردشگری شرعا نامطلوب جلوه داده شود. بنابراین بازتاب ها و توجه به نتایج آنان را بایستی مورد دقت قرار داد و احکام در چنین مواردی انعطاف پذیر است و عنصر مصلحت در بود و نبود آن نقش به سزایی دارد . در زمینه ی ضمانت جان گردشگران حاکمیت صالح می تواند با قطع نظر از قصاص هرگونه مجازات بازدارنده ای را که برای جلوگیری از تعرض به جان گردشگران مناسب می داند وضع کند و ارتباط تجاری با غیر کافران حربی جایز است و اصل اولی نیز اقتضای جواز آن را دارد.
واژه‌های کلیدی: توریسم، گردشگری.