فقه گردشگری و آثار باستانی
سیدمحمدتقی قبولی درافشان
محمدحسین شعبانی
مازندران
1392
کارشناسی ارشد
20 ص.
فارسی
پژوهش حاضر شامل پنج فصل در دو حوزه «فقه گردشگری وفقه آثار باستانی» است نویسنده در آن با رویکرد فقهی به‌دومقوله «آثار باستانی» و«گردشگری« درجهان‌معاصرمی پردازد و بر اساس ابواب فقه و فتاوای فقهای عظیم الشان متقدم‌ومتاخربه‌زبان‌عربی‌وفارسی‌واستفاده از قواعد فقهی، احکام مرتبط با «گردشگری، گردشگر و آثار باستانی» را بیان می‌دارد.نویسنده با استناد به قرآن و روایات و سیره مسلمین واصاله الاباحه حفظ آثار باستانی را امری مشروع دانسته و با بررسی آن در قرآن وروایات و تقسیم آن به منقول و غیرمنقول و آثار مرتبط با عقاید یک قوم، احکام برخی از مسایل مرتبط با آن را تبیین نموده است. نویسنده در حوزه گردشگری با بیان تاریخچه، گردشگری در اسلام، گردشگری در قرآن و روایات، ادله مشروعیت گردشگری و محدودیت های شرعی آن، احکام و آداب گردشگری بیان کرده، به بررسی فقهی 35 نوع گردشگری رایج در جهان معاصر پرداخته و حکم فقهی آن را از جهت «جواز وعدم جواز» تحت عناوین «مجاز»، «مجاز مقید» و «غیر مجاز» بیان می‌دارد.
واژه‌های کلیدی: فقه گردشگری، فقه آثارباستانی، گردشگر، باستان شناسی.
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد