تمسک به عمومات و اطلاقات در مسائل مستحدثه

توضیح

حکم شرعی مصادیق مستحدثه به طور معمول از طریق تمسک به عموم یا اطلاق آیات و روایات استنباط می‌گردد. نوشتار حاضر در صدد طرح دو اشکال نسبت به این نحوه تمسک به عمومات و مطلقات می‌باشد.در اشکال اول با بررسی حیطه و گستره وظیفه بیان امام علیه السلام به این نتیجه می‌رسیم که امام علیه السلام نسبت به نسل‌های بعد از خود وظیفه بیان ندارد، و در نتیجه از عدم بیان مخصص یا مقید نسبت به مصادیق مستحدثه آنها عدم وجود مخصص یا مقید را نمی‌توان اثبات نمود.در اشکال دوم نیز با فرض تسلّم وظیفه بیان امام علیه السلام نسبت به همه نسل‌ها، از رهگذر احتمال عدم تمکن امام علیه السلام از بیان تمام مخصّصات و مقیّدات، عدم حجیت عمومات و مطلقات نسبت به مصادیق مستحدثه نتیجه‌گیری شده است.
واژه‌های کلیدی: عمومات، اطلاقات، مصادیق مستحدثه، وظیفه بیان، تمکن بیان