ولایت انتصابی فقیه

توضیح

کی از مباحث مهم در اندیشه‌ی سیاسی شیعه بحث از مشروعیت حکومت در زمان غیبت امام معصوم (ع) است. عموم فقهاء شیعه در این‌باره اتفاق نظر دارند که حاکمیت و ولایت اولا و بالذات برای خداست و هیچ یک از افراد بشر بدون اذن و تفویض ولایت از سوی خداوند حق اعمال سلطه و ولایت بر دیگران را دارا نیست. به ضرورت مذهب امامیه، خداوند این حق را به پیامبر اکرم(ص) و ائمه‌ی معصومین(ع) تفویض نموده است. اما در دوران غیبت معصوم(ع) آیا منصب ولایت امت به غیر معصوم واگذار شده است یا خیر؟ در این‌باره نظریات متعددی از سوی فقهاء شیعه ارایه شده است.[1] بسیاری از فقهاء معتقدند که منصب ولایت و سرپرستی جامعه در عصر غیبت بر اساس ادله‌ی عقلی و نقلی به فقهاء جامع‌الشرایط واگذار گردیده است و به همین جهت حکومت فقیه از مشروعیت الهی برخوردار است