حمایت از میراث فرهنگی در حقوق کیفری بین‌المللی

توضیح

واژه میراث فرهنگی یکی از موضوعاتی است که در ارتباط با مسئله حمایت در سطوح ملی و بین المللی دارای اهمیت ویژه می باشد ودارای سازمان های متولی حفاظت که دارای تخصص بوده و رأسا اتخاذ تصمیم می نمایند، می باشد. با لازم الاجرا شدن اساسنامه رم در سال 2002 و ایجاد دیوان کیفری بین المللی برای نخستین بار سازمان میراث فرهنگی به یک سازوکار قضایی بین المللی مستقل با اختیارمندی نسبتاً کامل به محاکمه افراد که دارای بیشترین مسئولیت در رابطه با تخریب اموال فرهنگی در مخاصمات مسلحانه هستند مجهز شده است.طبق ماده 8 معاهده حملات عمدی به میراث فرهنگی یک جرم جنگی محسوب می شود و طبق ماده 7 معاهده یک جرم علیه بشریت است که دیوان با 124 عضو می تواند کمک شایانی به پاسداری از اموال فرهنگی کند و دیوان یک سازوکار قضایی به غایت مهم است که می تواند از طریق فعالیت های خود از ارتکاب جرائم جلوگیری کند. در واقع مبارزه با تخریب میراث فرهنگی در قرن جدید توسط دیوان بسیار کلیدی است و برای آن که بتواند تأثیر بیشتری داشته باشد صلاحیت جهانی نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است چون مفهوم میراث فرهنگی حاصل فکر، اندیشه، باورها، اعتقادات و تلاش های نسل های گذشته یک جامعه و ملت بود و به صورت سنت ها، باورها و آداب و رسوم یا دست سازهای تبلور یافته است که به نسل های بعدی منتقل شده و میراث فرهنگی آن ملت خوانده می شود و با درنظر گرفتن فرهنگ از شقوق مختلف امر مهمی در بررسی سوابق هویت اخلاقی و شناختن اجتماع محسوب می شود. میراث فرهنگی جزء ثروت های عظیمی است که اگر سرزمینی از نعمت آن برخوردار بوده، وظیفه سنگین تری را نه بر دوش تنها دولتمردان بلکه یکایک افراد جامعه می گذارد و حفظ چنین میراثی و سپردن آن به سلامت به آیندگان، کار آسانی نیست و برای حصول این معرفت، رفتارهای اخلاقی با فرهنگ زندگی مردم پیوند می خورد و تحت چنین شرایطی با استحکام پشتوانه های معرفتی، صلح و دوستی دریچه ای برای ارتباط ملل فراهم می آید. این پژوهش طی 5 فصل تهیه و تنظیم گردیده است و نتیجه ای را که می توان بیان نمود این است که تخریب میراث فرهنگی در حقوق کیفری بین المللی به عنوان جنایت جنگی محسوب شده و همچنین دیوان بین المللی کیفری نسبت به منازعات مسلحانه در چارچوب اساسنامه دارای صلاحیت می باشد.
واژه‌های کلیدی: دیوان کیفری بین المللی، اساسنامه رم و لاهه، مقررات، میراث فرهنگی