تخریب اموال تاریخی و فرهنگی

توضیح

حفظ اموال تاریخی، فرهنگی که اصطلاحا آثار باستانی نامیده می شوند از دیرباز مورد توجه دولتها بوده و در سراسر دنیا، موضوعی برای کنوانسیونهای متعدد قرار گرفته است. آثار به جای مانده از گذشتگان ، ریشه در فرهنگ و آداب و رسوم جوامع بشری دارند و ازطریق آنها، می توان علل ظهور یا سقوط دولتها یا پیشرفت و عدم پیشرفت علمی، فرهنگی و ... آنها را دریافت . علاوه بر این ، حفظ آثار مذکور ، عامل مهمی در جلوگیری از نفوذ فرهنگ بیگانه محسوب می شوند. درکشور ایران، اقدام قانونگذار کیفری در حفظ اینگونه آثار تا جایی پیشرفته است که حتی تعرض به این آثار ولو اینکه از سوی مالکین آنها باشد، جرم تلقی نموده و مستوجب کیفر می داند. نکته ای که در این میان ابهام دارد، عدم تعریف دقیق از اموال تاریخی-فرهنگی است که از سوی قانونگذار نیز مسکوت مانده است. بر قانونگذار نیز ایرادی وارد نیست زیرا گستره و وسعت مفهوم تاریخ و فرهنگ موجب بروز چنین مشکلی شده است و اقدامی که از سوی قانونگذار در این زمینه صورت پذیرفته است ارائه نمودن برخی ویژگیها است که موجب تشخیص آثار باستانی از سایر اموال می گردد(مانند داشتن قدمت صدساله و از این قبیل اوصاف) در کشور ایران قوانین متعددی در باب حفظ آثار باستانی در مقررات کیفری مشاهده می شود لیکن در حال حاضر قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1357 و بند 8 ماده 47 قانون تعزیرات مصوب سال 1362 قابلیت اجرایی دارند که البته خالی ازایراد و اشکال نیز نمی باشند. در این پژوهش سعی بر آن شده است تا ضمن بررسی ارکان متشکله جرم تخریب آثار باستانی، کمبودهایی که در قانون از این حیث وجود دارد مطرح ونحوه رفع آنها نیز بررسی گردند.
واژه‌های کلیدی: اموال تاریخی، تخریب، اموال فرهنگی