تجویز مشروط یا تحریم مطلق کودک‌همسری؟

توضیح

در فقه اسلامی، درباره اختیار ولی قهری در تزویج خردسالان نابالغ، نظریه‌های متعددی وجود دارد؛ گروهی از فقها، تزویج کودکان را به شرط عدم مفسده و گروهی دیگر آن را به شرط رعایت مصلحت مجاز شمرده‌اند. این نظریه همچنین استمتاع خاص از کودک‌همسران را منع ولی سایر استمتاعات را مجاز می‌شمارد. در مقابل، بعضی فقهای معاصر خواهان جلوگیری از ازدواج کودکان شده‌اند. به اعتقاد آنان، تزویج کودکان مفسده‌آمیز بوده و مصلحتی برای آن فرض نمی‌شود. نظام قانونگذاری ما از آغاز تا کنون، سیاست‌های متفاوتی را نسبت به کودک‌همسری تجربه کرده و هم‌اکنون، تزویج کودکان و استمتاع از کودک‌همسران را به صورت مشروط و محدود روا می‌شمارد. بررسی‌های این نوشتار نشان می‌دهد که رویکرد تجویز مشروط و محدود کودک‌همسری در فقه و قوانین خانواده ایران، برخلاف حق سلامت جسمی و روانی کودکان بوده و زمینه‌ساز کودک‌آزاری است. همچنین ثابت می‌نماید که در زمان ما مصلحتی در تزویج کودکان برای آنان فرض نمی‌شود. این نوشتار در نهایت، مبانی نظریه تحریم کودک‌همسری را بررسی و اثبات می‌نماید.
واژه‌های کلیدی: کودک همسری، تزویج کودکان، استمتاع از کودک همسران، حقوق کودکان