ضرورت پایش قوانین و مقررات اهدای عضو در نظام حقوقی ایران

توضیح

زمینه و هدف: امروزه پیوند اعضا به عنوان پدیده نوین در علم حقوق و پزشکی در نظام حقوقی ایران با موانع و چالش ­های متعددی مواجه می­ باشد. از جمله مهمترین این موانع قوانین و مقرراتی می­ باشد که به جهت گذشت زمان پاسخگوی نیازهای روزافزون متقاضیان دریافت عضو و حمایت موثر از اهداکنندگان اعضا نبوده و روزانه شاهد فوت تعدادی از این افراد (حداقل هفت نفر) در لیست انتطار پیوند می­ باشیم. در این راستا نقش مقنن ایرانی در اصلاح مبانی و تکمیل نظام حقوقی پیوند اعضا از یک طرف و تقنین قضایی از طریق ایجاد رویه قضایی یقینا بسیار اساسی خواهد بود. هدف از نگارش این مقاله بررسی اهمیت و ضرورت بازنگری و اصلاح قوانین و مقررات موجود و نیز تبیین چالش ­ها و ضرورت­های نظام حقوقی پیوند اعضا در ایران بوده و تا حد امکان تلاش گردیده از طریق اصلاح مبانی نظام حقوقی پیوند اعضا و تدوین قانون جامع اهدای عضو راهکارهای مناسبی به منظور افزایش منابع تأمین اعضای پیوندی، ارایه گردد.
مواد و روش‌ها: نوشتار حاضر، با استفاده از روش کتابخانه ­ای و بهره ­گیری از کتب و مقالات علمی معتبر جهت ارائه طریق و حرکت به سوی نظام مطلوب اهدای عضو به رشته تحریر درآمده است.
یافته‌ها: نتایج بررسی پژوهش حاضر حکایت از آن دارد قوانین و مقررات موجود برای رفع موانع و چالش ­های مقوله اهدا عضو کافی نبوده و بازنگری و اصلاح قوانین و مقررات و تدوین راهکارهای مناسب در این زمینه می­ تواند در ارتقای نظام حقوقی پیوند اعضا بسیار راهگشا باشد.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت­داری رعایت شده است.
نتیجه‌گیری: نتایج بررسی حکایت از آن دارد قوانین و مقررات موجود برای رفع موانع و چـالش­ های مقوله اهدا عضو کافی نبوده و بازنگری و اصلاح قوانین و مقررات و تدوین راهکارهای مناسب در این زمینه می ­تواند در ارتقای نظام حقوقی پیوند اعضا بسیار راهگشا باشد.
واژه‌های کلیدی: اهدای عضو، پایش قوانین و مقررات، نظام حقوقی