نقش مصلحت در تحقق همگرایی جهان اسلام از منظر فقه امامیه و حنفیه

توضیح

جهان اسلام دچار بحرانهای زیاد، اختلافات و مشکلات فراوانی می باشد و مصلحت کشورهای اسلامی در این است که برای تأمین منافع مسلمانان و حفظ مصالح آنان و برآوردن مقاصد شارع به همگرایی در ابعاد مختلف بپردازد. از این‌رو مسأله محوریی که در این پژوهش بررسی می شود این است که نقش مصلحت در تحقق همگرایی جهان اسلام از منظر فقه امامیه و حنفیه چیست؟ برای اثبات یا تأیید فرضیه، این رساله با استفاده از روش تحلیلی، توصیفی و فقهی نقش مصلحت در تحقق همگرایی جهان اسلام را در ابعاد فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، امنیتی و اقتصادی از منظر فقه امامیه و حنفیه استخراج نمود. البته یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که نقش مصلحت در تحقق همگرایی از منظر فقهای امامیه و حنفیه این است که از مصالح مختلفی چون حفظ جان مال و نسل، عرض و آبروی مسلمانان و حفظ نظام اسلامی که برای تحقق این همگرایی در جهان اسلام می توان استفاده کرد. همانند همگرایی فرهنگی در قالب تقیه مداراتی و شرکت مسلمانان در کنگره عظیم حج و ... . همگرایی سیاسی با استفاده از قاعده نفی سبیل برای اتخاذ تصمیم حاکمان دول اسلامی در روابط خود با دول غیر مسلمان مبنی بر عدم سلطه آنان سرزمین‌های اسلامی است و همگرایی امنیتی و دفاعی بر تمرکز بر دشمن مشترک صورت می گیرد. چنانکه کشور اسلامی مورد تهاجم و تجاوز دشمن قرار گیرد بر همه‌ی مسلمانان واجب است از آنان دفاع کنند و برای افزایش توان و قدرت‌های نظامی و دفاعی خود در صدد ایجاد معاهدات منطقه‌ای و بین المللی باشند. در نهایت، بحث همگرایی اقتصادی است که در قالب بازار، پول و بانک مشترک اسلامی میان کشورها ایجاد شود.
واژه‌های کلیدی: مصلحت، همگرایی، جهان اسلام، فقه امامیه، فقه حنفیه.