شارع مقدس اسلام ضوابط و چهارچوب‌هایی برای رابطه مسلمین و دولت‌مردان اسلامی با دیگران در عرصه جهانی مشخص نموده است. دو قاعده مصلحت و نفی سبیل ناظر به این معیارها است. رابطه با دیگران در عرصه جهانی ساحت‌های گوناگون اقتصادی، فرهنگی و سیاسی با زیرشاخه‌های هر یک را شامل می‌شود و تنظیم این رابطه در تمامی ساحت‌های مذکور باید بر اساس قاعده مصلحت و نفی سبیل باشد. در تحقیق پیش رو که با روش توصیفی و تحلیلی صورت گرفته است، ابتدا مستندات و گستره این دو قاعده مورد بررسی قرارگرفته و در ادامه تأثیر این دو بر روابط بین‌الملل مورد کنکاش واقع‌شده و تأثیر دو قاعده مزبور بر روابط بین‌الملل آن هم از ساحت‌های مختلف گفته‌شده نشان داده‌شده است.
واژه‌های کلیدی: مصلحت، نفی سبیل، روابط بین‌الملل، معاهده، حکمت، اسلام، حفظ نظام.
