بررسی مبانی فقهی مجمع تشخیص مصلحت نظام (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

مجمع تشخیص مصلحت نظام از نهادهای سیاسی جمهوری اسلامی ایران است که در سال 1366 با فرمان امام خمینی(ره) و بواسطه اختلافات بین مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبـان تأسیس شد. وجود شبهات فراوان و عدم تحقیقات گسترده در رابطه با مجمع، ضرورت پژوهشی هرچند مختصر را دوچندان می نماید. از این رو، این تحقیق باهدف بررسی مبانی فقهی، وظایف، عملکرد و ساختارهای مجمع تشخیص مصلحت، با روش توصیفی گامی در راستای پاسخگویی به شبهات پیرامون مجمع برداشته است. نتایج حاصل،گویای این است که مبنای فقهی مجمع، مصلحت حفظ دین و نظام اسلامی می باشد که در قالب احکام حکومتی تبلور می یابد و این احکام قسمی مستقل از احکام شرعی اولیه و ثانویه می باشند. مصوبات مجمع که در حل معضلات نظام و تعیین سیاست های کلی نظام با مشاوره با رهبری انجام می شود، جزو احکام حکومتی به شمار می رود و از اعتبار شرعی بر خوردار است و مخالفت با آن جایز نیست. مدت زمان مصوبات مجمع تا زمانی است که موضوع و شرایط آن باقیست و از آنجا که ولایت مطلقه فقیه مورد پذیرش فقهای شیعه می باشد، مجمع هم در رابطه با مصوباتی که با مشاوره با رهبری صادر می کند، حق قانون گذاری داشته و می تواند در صورت تزاحم احکام شرعی با احکام حکومتی، احکام حکومتی را مقدم بدارد و فراتر از احکام شرعی و اصول قانون اساسی، حکمی را بر اساس مصلحت جامعه اسلامی، به طور موقت صادر نماید.
واژه‌های کلیدی: مصلحت، حکم حکومتی، مجمع تشخیص مصلحت، فقه.