توضیح

آنچه در این پژوهش مورد بحث قرار میگیرد «بررسی فقهی حقوقی نفی ولد با استناد به فناوریهای نوین» است، با هدف تبیین جایگاه فقهی و حقوقی آزمایشات ژنتیک و فنآوری های نوین پزشکی در جهت دستیابی به رویکردی علمی و عملی در حل مشکلات ناشی از اختلاف نسب و دعاوی مربوط به نفی ولد آزمایشات ژنتیک و تجربه خون در سال های اخیر به عنوان یکی از ادله اثبات دعوی در دعاوی ناشی از اختلاف در نسب مورد توجه قرار گرفته است. بدین جهت تبیین اعتبار علمی و حقوقی آن دارای ضرورت است. در دعاوی اثبات نسب با توجه به این که طرق اثبات و اتصال نسب افراد غیر حصری بوده و شارع سهل ترین و ابتدایی ترین طرق اثبات نسب، چون قرعه را مورد پذیرش قرار داده است، برخی از فقهای امامیه قائل به حجیت نتایج آزمایشات «دی ان ای» در اثبات نسب می باشند؛چرا که به دلیل اهمیت و آثار مثبت برقراری روابط نسبی در اسلام، امکان اثبات نسب به هر طریق ممکن وجود دارد، لیکن طرق نفی ولد با توجه به آثار و تبعات منفی و زیان بار آن محدود و محصور گردیده است و امکان استناد به آزمایشات «دی ان ای» و تجزیه خون، اگرچه نتایج آن قطعی و خالی از خطا و اشتباه باشد، محل اشکال است؛چرا که در صورت لحوق طفل از نجرای اماره ی فراش به زوج، نفی ولد از وی تنها از طریق اجرای مراسم لعان امکان پذیر است و استناد به آزمایشات نوین پزشکی در دعاوی نفی ولد جز در مهلت دو ماهه نفی ولد و پیش از جاری شدن احکام اماریه فراش در حقوق ایران کاربردی ندارد، اگرچه نتایج این آزمایشات منجر به علم قطعی گردد.
واژه های کلیدی: نفی ولد، اثبات نسب، ادله نوین اثبات نسب، اماریت ژنتیک در اثبات نسب.