توضیح

تاریخ اسلام نشان می دهد که همواره زمامداران حکومتهای اسلامی، «اصل حفظ نظام» را سرلوحه کارهای خویش قرار داده و اخلالگران به نظام را محکوم می کرده اند تا در سایه این استراتژی، هم جامعه دینی و توسعه یافته ای تشکیل دهند و از کیان آن حراست نمایند، هم آسایش و رفاه زندگی مردم را تامین کنند و همچنین ثبات و استمرار قدرت خویش را نیز تضمین نمایند. با این وجود، هنوز این اصل از جهت تبیین مفاد و محتوای آن، از جهت مبانی و ادله آن، از جهت تقدم و تأخر آن در تزاحم با مسائل دیگر، و از جهت کارکردهای آن، در پرده‌ای از ابهام قرار دارد و برداشت های مختلف و غیرعلمی از آن صورت می گیرد. مساله اصلی تحقیق حاضر، پرسش به این سوال اساسی است که حفظ نظام در اندیشه امام خمینی (ره)، به چه صورت آمده است. فرضیه تحقیق اثبات می‌گرداند که حفظ نظام در اندیشه امام خمینی (ره) علاوه بر آنکه یک نظریه در حوزه کلام سیاسی است، ثمرات فقهی زیادی نیز دارد و در حوزه فقه سیاسی هم پرکاربرد می باشد. بنابراین با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، تلاش شده است تا ضمن بیان مبانی نظری و کلامی و عقلی حفظ نظام، به جایگاه سیاسی و اجتماعی حفظ نظام در اندیشه امام خمینی (ره) پرداخته شود.
واژه‌های کلیدی: حفظ نظام، مبانی کلامی.