توضیح

یادداشت: عنوان به زبان فارسی: اعتبار نقش ژنتیکی در اثبات نسب (مطالعه تطبیقی حقوق اثباتی و فقه امام).
بسیاری از افراد در اثبات نسبشان چه به دلایل شخصی و چه قانونی مشکل دارند. مشکل والدین یکی از مهم ترین مشکلات خانواده ها و جوامع در سراسر جهان تلقی می شود و باعث ایجاد مشکلات حقوقی، اجتماعی و عاطفی می شود. برای حل این مشکل، بسیاری به استفاده از فناوری های مدرن مانند آنالیز DNA و انگشت نگاری ژنتیکی برای اثبات نسب خود متوسل می شوند. استفاده از انگشت نگاری DNA برای اثبات نسب یکی از جدیدترین فناوری های مورد استفاده در این زمینه است که با دقت، قابلیت اطمینان و سرعت مشخص می شود. انتخاب مبحث DNA در اثبات نسب در حقوق اثباتی و فقه امام به این دلیل است که یکی از موضوعات مهم و جالب در این زمینه است. این مبحث به بسیاری از جنبه های مربوط به فناوری نوین تثبیت نسب و چگونگی کاربرد آن در حقوق اثباتی و فقه امامیه می پردازد و نحوه استفاده از این فن را در مواردی که نیاز به اثبات نسب دارد، توضیح می دهد. علاوه بر این، مبحث DNA در اثبات نسب در حقوق اثباتی و فقه امام به تبیین تفاوت فنون مدرن و روش های سنتی مورد استفاده در اثبات نسب می پردازد و فواید و مزایایی را که این فناوری در اثبات نسب ارائه می دهد، ارائه می دهد. هدف پژوهش ما در درجه اول فعال کردن فقه امامیه و تأثیر آن با معرفی نکات مثبت این فقه در متون حقوقی و کاربردهای قضایی است، در حالی که سؤال اصلی تحقیق این است که نقش ژنتیکی در اثبات نسب در حقوق اثباتی و فقه امامیه چیست؟ اهمیت این تحقیق تعیین مناسب بودن استفاده از فناوری های نوین در اثبات پدری به ویژه تکنیک DNA بود که می تواند دقت و پایایی بهتری را در تعیین پدری ارائه دهد. محقق در فصل های مطالعاتی خود از رویکرد تحقیق استفاده کرده است، رویکرد توصیفی تحلیلی، که در آن فصل اول با رویکرد توصیفی، فصل دوم آمیزه ای از رویکرد توصیفی و تحلیلی و فصل سوم در آن به وضوح مشخص شده است. رویکرد تحلیلی و در تمامی این فصول رویکرد مقایسه ای بین حقوق اثباتی و فقه جعلی بود. ساختار تحقیق شامل سه فصل اصلی شامل فصل اول مفاهیم و دانشکده ها، فصل دوم نسب در فقه مرزی و حقوق اثباتی و فصل سوم اثرانگشت DNA معتبر در اثبات نسب می باشد و در پایان پایان نامه نتیجه گیری از مهم ترین نتیجه گیری ها و توصیه ها پرداخته شد.
واژه های کلیدی: فقه امامیه، نقش موروثی، اثبات نسب.