توضیح

حجاب، ثمره عفاف درونی است که تظاهر و نمود بیرونی یافته است و به نوع پوشش در ظهور اجتماعی افراد و در رویارویی با نامحرم گفته می شود. فضای مجازی مانند دنیای واقعی، بستر بروز و ظهور ایده ها و اشکال و فرم های مختلف رفتاری است و طبعاً به سبب گستردگی و فراگیری و عمق نفوذش، این روزها از اهمّیت بیشتری در اشاعه ارزش ها و هنجارها برخوردار است. بحث حجاب و ارتباطات دو جنس مخلف زن و مرد نیز از جمله مواردی است که در این فضا دستخوش تاثیر قرار گرفته است. مسأله حجاب از جمله احکام شریعت مقدس اسلامی است و اسلام به زنان دستور می‌دهد در برخورد با مردان نامحرم در پوشش خود حدودی را رعایت کنند. این حکم همانند سایر احکام از ملاکات و مصالحی پیروی می کند که از جمله مهمترین آنها تأمین کمال و آزادی زن، امنیت زن، تحکیم خانواده، سلامت اجتماعی و آرامش روانی و از همه مهمتر جلب رضایت الهی است. همانطور که روابط به طور عام بین دو جنس مخالفِ زن و مرد صورت می گیرد، این رابطه به صورت واقعی یا فضای مجازی (اینترنت، چت، تلفن همراه و پیامک و...) اتفاق می افتد و خلوت در محیط فضای مجازی با نامحرم مثل خلوت در فضای حقیقی و قابل تأمّل است. البته اگر ترس به افتادن حرام و لذت بردن نباشد، اشکالی وارد نیست. دستور رعایت حجاب برای بانوان و ارتباطات در فضای مجازی بخش قابل توجهی از فقه شیعه و اهل تسنّن را تشکیل می‌دهد. در این نوشتار به روش توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای به بحث در مورد فضای مجازی، بررسی حجاب و ارتباطات زنان در فضای مجازی از دیدگاه شیعه و اهل سنت پرداخته ایم.
واژه های کلیدی: حجاب، فقه شیعه، فقه اهل سنت، فضای مجازی، ارتباطات.