بررسی اصل حسن نیت در میزان مسئولیت مدنی در فقه و حقوق ایران (فایل منبع موجود نیست)
حسن مکرمی
بجنورد
1398
کارشناسی ارشد
فارسی
حسن نیت داشتن در مراحل مختلف قرارداد و آگاهی یافتن بر آن دشوار و بعضاً غیرممکن است. در این موقعیت داشتن صداقت و عدم سوء نیت در تمام مراحل قرارداد مسئلهای اساسی است که به واسطه حسن نیت تامین میگردد. اصل حسن نیت کم و بیش در نظامهای حقوقی دنیا در سطح داخلی و بینالمللی، حقوق را تحت تاثیر قرار داده و مورد پذیرش بسیاری از افراد میباشد. از آنجا که حقوق کشورمان برداشتی از حقوق رومی ژرمنی میباشد و تاریخچه حسن نیت به حقوق روم و پیش از میلاد مسیح برمیگردد. در حقوق روم قدیم قراردادها به دو نوع قراردادهای مبتنی بر حسن نیت و قراردادهای حقوقی محض تقسیم میشدند. در قسم نخست، قرارداد در صورت اثبات حیله و تقلب طرف مقابل، باطل بود در حالیکه قراردادهای حقوقی محض باطل نبودند بلکه حیله و تقلب به عنوان دفاع مطرح میشد. پس از پیدایش مجموعه مدون قانون، اصل حسن نیت در لابلای بسیاری از قوانین دنیا جای گرفته و موجب شکلگیری بحثهای بسیاری بین حقوقدانان شده است. براساس حسن نیت قضات رومی اجازه یافتند برای تحقق عدالت بهتر حسن نیت افراد را در دعاوی و قراردادها مد نظر قرار دهند. جایگاه و نقش حسن نیت در مراحل مختلف یک قرارداد از مرحله مذاکره تا تفسیر قرارداد و همچنین سایر حوزهها نظیر خانواده، اموال و ... مبنای وضع بسیاری از قوانین می-باشد. این اصل اساسی و بنیادی مبنای بسیاری از تعهدات را تشکیل میدهد و ضمانت اجراهایی را به خود اختصاص داده است. البته این نکته را نباید از نظر دور داشت که این اصل اگرچه بیشترین تاثیر خود را بر عقود و قراردادها دارد امّا تاثیر آن محدود به قراردادها نمیشود.
واژه های کلیدی: حسن نیت، مسئولیت مدنی.
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد