بکرنمایی از منظر فقه پزشکی
فصلنامه فقه پزشکی، زمستان ۱۳۸۸، شماره ۱، ص.: ۱۶۷-۱۹۰.
۱۳۸۸ش.
عمل جراحی بکرنمایی یا هایمنوپلاستی! یکی از اعمال جراحی است که پزشکان با درخواست افراد مواجه می شوند و هیچ گونه اندیکاسیون و شواهد پزشکی دال بر لزوم انجام آن وجود ندارد. ضرورت اجتماعی- فرهنگی و مذهبی این عمل از مباحث مهم در بین پزشکان بوده و تعیین چارچوب چگونگی ورود بر آن ها مهمترین سوال در این زمینه می باشد. در این مقاله سعی شده است از منظر فقه اسلامی (امامیه) به آن پرداخته شود. این که باکره به چه کسی گفته می شود از موضوعاتی است که در فقه امامیه به آن پاسخ داده شده است. اکثریت فقها ازاله بکارت را دخول جنسی می دانند. در صورت پارگی و ازاله بکارت در موارد غیر جنسی و حتی در مواردی که پرده بکارت قابل ازاله ولی سالم باشد و یا فرد ازدواج کرده باشد فرد را باکره می دانند. لذا ترمیم پرده بکارت یا تعبیه آن در افرادی که شرعا باکره محسوب می شوند» جهت عودت عملکرد آن در شب زفاف بلامانم است. ولی در موارد ازاله آن طی دخول جنسی دیدگاه های مختلفی وجود دارد که تحت عنوان دلایل جواز و عدم جواز به آن پرداخته شده است. مهمترین دلیل عدم جواز در انجام عمل توسط پزشکان معاونت در عمل میباشد که لازم است پزشکان از ورود به آن در این موارد خودداری نمایند.
واژه های کلیدی: باکره، هایمنوپلاستی، فقه، جواز.
یادداشت: نقد مقاله نیز در فصلنامه فقه پزشکی، زمستان 1389 و بهار 1390، شماره 5 و 6 منتشر شده است.
یادداشت: عنوان: نقدی بر مقاله «بکرنمایی از منظر فقه پزشکی».
یادداشت: نویسنده: احسان پور، سید رضا؛ عباسی، محمود.
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد