دور الزمان والمكان في البلوغ للجنسين في الفقه الامامي والحنفي و القانون العراقي

توضیح

عنوان به فارسی: نقش زمان و مکان در بلوغ-برسن تکلیف رسیدن دو جنس در فقه امامیه و حنفی و حقوق عراق
یکی از امور مهم در دین و جامعه بلوغ است که از طریق آن سن تکلیف شرعی برای امور دینی و بسیاری از امور حقوقی تعیین می شود و آثار مادی، معنوی، عرفی و یا حقوقی به دنبال دارد و این موضوع با مشکل مواجه شد. جنبه حقوق اثباتی از نظر سازگاری با شرع و عدم آن، و لذا پژوهش ما در تعریف رابطه مکتب حقوقی امامیه و حنفیه با شریعت عراق در تعیین سن بلوغ بر اساس فضا-زمان هماهنگ شد. تئوری: یک قاعده عبادی که قابل تغییر نیست، یا این که یک قانون قانونی است که مشمول زمان و مکان و عرف است و قابل بحث و تغییر است؟ و در جریان تحقیق معلوم می شود که فقهای دو مکتب (امامیه و حنفیه) اتفاق نظر دارند که بلوغ سنی است که انسان (زن و مرد) به آن می رسد و مشمول کلام خداوند متعال می شود. آنها اتفاق نظر دارند که (رؤیاهای خیس، عادت ماهانه و حاملگی) از نشانه های بلوغ است. این دو مکتب (امامی و حنفی) در نشانه های دیگر در تعیین سن بلوغ با هم تفاوت داشتند، از این رو برخی از فقها با استفاده از آیات قرآن و رمان و روایات به تعریف بلوغ پرداختند و برخی دیگر به قیاس رفتند و برخی از آنها با سن بین مردان و مردان برابری کردند. اناث و برخی بین آنها فرق گذاشت و برخی در تعیین سن بلوغ غلو کردند تا اینکه او را به (18) و (19) سال رساند و قانون عراق جز با رسیدن به سن (سال) به تعیین آن نمی پردازد. 18) سال و برای هر دو جنس و با توجه به نظریه فضا-زمان و تغییر مفاد آن در مورد بلوغ، فقهایی هستند که این نظریه را گرفته اند و مخالفانی هستند و هر تیمی شواهد و ادله خودش، و در مورد قوانین عراق، با این نظریه موافق یا مخالف نبود. جمع بین دو فقه امکان پذیر نیست زیرا هر دو ادله خاص خود را دارند و هر دو و قانون عراق به زمان و مکان توجه نکرده اند.
واژه های کلیدی: زمان، بلوغ