توضیح

 شبیه سازی انسان, موضوعی که نه تنها علم پزشکی را با چالش روبرو کرده است, بلکه فقه را نیز با مشکلاتی عدیده ای مواجه نموده و فقها را درگیر مسائل فقهی و احکام آن کرده است. با توجه به آنکه خداوند متعال هیچ موضوعی را بدون حکم نگذاشته است, معتقدیم که شارع حکیم, در این خصوص نیز حکم صادر نموده لیکن این حکم تاکنون برای مکلفین تشریع نشده و از طریق «حکم واقعی اولی», دسترسی به آن ممکن نیست. بدین دلیل فقهای مذاهب مختلف اهل تسنن و شیعه در عصر کنونی با استفتائات مختلفی در بحث شبیه سازی انسان مواجه شده که اعتقاد فقهای اهل سنت, «حرمت» شبیه سازی انسان بوده, ولی فقهای شیعه در موضوع مورد بحث, با توجه به مفاسد و مصالح آن دارای نظرات مختلفی هستند که برخی معتقد به «اباحه» و برخی دیگر بر «حرمت» آن اعتقاد دارند؛ نکته قابل تأمل آنکه علم پزشکی در جهان هیچگاه منتظر احکام فقهی نمانده و با وصف آنکه در میان دولت ها نیز موافقان و مخالفان شبیه سازی انسانی وجود دارد, اما بسیاری از دانشمندان صرفنظر از حمایت و یا عدم حمایت دولت ها, ادیان و مذاهب, به این کشف بزرگ دست یافته و قادر به شبیه سازی انسان از بافت ها و سلول های وی شده اند. این پیشرفت غیرقابل انکار را نمی توان نادیده گرفت و الزاماً باید به احکام فقهی انسان شبیه سازی شده در احوال شخصیه و سایر ابهامات فقهی و قانونی دست یافت؛ در غیر این صورت در آینده ای نزدیک با انسان های بی هویتی روبرو خواهیم شد که نه فقه احوال شخصیه آنان را مشخص کرده است و نه قوانین موضوعه.
واژه های کلیدی: شبیه سازی انسان، احکام فقهی، شبیه سازی درمانی، حرمت، اباحه.