امنیت به مثابه یک حق همگانی درمتون واسناد معتبرحقوق بینالمللء از جمله ماده پیست ودوم اعلامیه جهانی حقوق بشروماده نهم میغاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی مورد تصریح وتاکید قرا رگرفته است. اینک این دو پرسش مطرح است: آپا این حق درفقه امامیه به رسمیت شناخته شده است؟ برای چه کسانی؟ دراین مقاله، نخست به اهمیت یافتن پاسخ این پرسشها و رهاوردهای آن اشاره میشود. سپس دردو گفتار جداگانه به دو پرسش اصلی پاسخ داده میشود. کاوش و دقت درمنابع استنباط فقهی نشان میدهد که او امنیت به عنوان حق شهروندی به رسمیت شناخته شده و در درجه نخست اهمیت است. ثانبا؛ این حق متعلق به همه شهروندان است وتفاوت دین، مذهب، قومیت ومانند آن تاثیری در برخورداری از حق مزبور ندارد.
واژه های کلیدی: حقوق شهروندی، امنیت، امنیت عمومی، حق همگانی، محاربه.