امنیت اجتماعی از منظر فقه اسلامی و حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران
فصلنامه مطالعات امنیت اجتماعی، بهار ۱۳۹۶، شماره ۴۹، ص.: ۷۳-۹۱.
۱۳۹۶ش.
یادداشت: عنوان دیگر: مطالعه کیفی طرح ارتقای امنیت اجتماعی از منظر فقه اسلامی و حقوق اسلامی.
زمینه و هدف: امنیت اجتماعی به عنوان یکی از حساسترین و مهمترین انواع امنیت، از عناصر اساسی حیات انسانهاست. تأمین امنیت اجتماعی از وظایف مهم نظامی سیاسی و دولت به حساب می آید. حوزه و گستره امنیت اجتماعی، بستگی به تصویری دارد که نظام سیاسی از دولت و ساختار و هدف خود میدهد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی امنیت اجتماعی از منظر فقه اسلامی و حقوق اساسی است.
روش تحقیق: روش تحقیق پژوهش حاضر از نظر دادهها، کیفی از نوع تحلیل محتوا و از نظر اهداف، کاربردی است. منابع دادههای پژوهش شامل کلیه کتب مطرح در زمینه قرآن، نهجالبلاغه، بحارالانوار، غررالحکم و دررالکلم، صحیفه نور، المنجد فی اللغه، ایدئولوژی رهبری و فرایند انقلاب اسلامی، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، حقوق اساسی و نهادهای سیاسی جمهوری اسلامی ایران و فقه اسلامی است.
نتایج تحقیق: نتایج تحقیق حاکی از آن است که امنیت اجتماعی متأثر از فقه اسلامی است و در حوزههای فرهنگی، اجتماعی نظامی و دفاعی براساس حقوق اساسی (قانون اساسی) تبیین میشود. همچنین نتایج نشان داد که بین دیدگاه فقه اسلامی با حقوق اساسی درخصوص امنیت اجتماعی تفاوتی وجود ندارد.
واژههای کلیدی: امنیت اجتماعی، فقه اسلامی، حقوق اساسی، قانون اساسی، قرآن و روایات.
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد