قاعده انگاری عدل و انصاف و مقایسه آن با اصول و قواعد فقهی و حقوقی
انصاف (Fairness) | عدل (Justice) | قاعده حقوقی | قاعده عدل و انصاف (Equity) | قاعده فقهی
فصلنامه پژوهشهای فقهی، پاییز ۱۴۰۳، شماره ۳، ص.: ۲۱۳-۲۳۲.
۱۴۰۳ش.
یادداشت:عنوان انگلیسی: Rule-making of Justice and Fairness and Comparing It with Similar Jurisprudential and Legal Principles and Rules
با عنایت به جایگاه والای عدالت در نظام تشریع و قانونگذاری، زمانی میتوان به این هدف جامع عمل پوشاند که تمام قوانین و و احکام اسلامی چه در مقام وضع (و استنباط) و چه در مقام اجرا بر مبنای عدالت و انصاف پایه گذاری شده باشد. برای تأمین چنین هدفی برخی معتقدند باید عدالت و انصاف را به مثابهی یک قاعده کلی ارائه داد تا هر آنچه مصداق ظلم و مخالف با مقتضیات عدالت و انصاف تشخیص داده شد، کنار گذاشته شود. از اینرو قاعده عدل وانصاف را طراحی نموده اند ولی مانند دیگر قواعد فقهی، ویژگی، قلمرو و مستنداتی برای آن ارائه نکردهاند. نقد و بررسی این قاعده منوط به تبیین دقیق این موارد است. این پژوهش با روش کتابخانهای و به صورت بنیادی و تحلیلی با رویکرد قاعدهانگاران، پس از بررسی ویژگیهای قواعد فقهی و تطبیق آن بر این قاعده، تعیین قلمرو وحیطه قاعده، قاعده عدل و انصاف را با اصول و قواعد فقهی حقوقی دیگر، مقایسه و به این نتیجه رسیده است که آنچه به عنوان قاعده عدل و انصاف یا انصاف در حقوق مطرح میشود، با این قاعده فقهی، فقط مشابهت اسمی دارد و میتوان برای پذیرش این قاعده مستنداتی از فقه و حقوق ارائه داد.
واژههای کلیدی: عدل، انصاف، قاعده فقهی عدل و انصاف، قاعده حقوقی عدل و انصاف.
بازیابی پسورد
پسورد شما به ایمیل شما ارسال خواهد شد