بررسی مسئولیت دولت در قبال بیماری کرونا از منظر فقه امامیه، شافعیهو حقوق موضوعه ایران (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

امروزه سلامتی یکی از مؤلفه‌های اساسی و از جمله نگرانی‌های روزمره انسانی به شمار می‌رود و صرف‌نظر از سن، جنس، نژاد و ... از مهم‌ترین سرمایه‌های اجتماعی است. در حال حاضر با توجه به شیوع بیماری کرونا در کشورهای مختلف و عالم‌گیر شدن آن، موضوع امکان یا عدم امکان مسئولیت مدنی دولت در قبال بیماری‌های واگیردار، به عنوان یک پرسش جهانی مطرح شده است، این بحث از جمله ناشی از توانایی‌ها و اختیاراتی است که در انحصار دولت می‌باشد. اعتقاد بر این است که دولت متعارف می‌تواند با توسط به اقتدار و اختیاراتی که دارد، تا حدود زیادی از شیوع بیماری‌های واگیردار پیشگیری کند و در صورت سهل‌انگاری در انجام وظایف و تکالیف خود، باید مسئول جبران خسارت وارده به زیان‌دیدگان باشد. در عصر حاضر، مستند قانونی متعدد و در عین حال مبهمی برای اثبات مسئولیت دولت در قبال بیماری‌ کرونا وجود دارد، با توجه به سؤال‌های مطرح و چالش‌هایی که در این خصوص وجود دارد، تحقیق حاضر درصدد تبیین مسئولیت دولت در قبال بیماری کرونا از منظر فقه امامیه، شافعیه و حقوق موضوعه ایران است. و در این خصوص می‌توان گفت هرگاه دولتی از انجام تعهدات خود، در راستای تأمین سلامت، بهداشت و دولت مردم سرباز زند و یا عملی را مرتکب شود که می‌بایست طبق قوانین انجام دهد و این امر ناشی از اهمال، غفلت یا عمد باشد، در صورت ورود زیان به اشخاص و اثبات قصور و کوتاهی دولت در عدم رسیدگی و پیگیری و درمان ناکارآمد می‌توان دولت‌ها را از باب مسولیت مدنی ملزم به جبران خسارت نمود. تحقیق حاضر با استفاده از قواعد فقهی مانند قاعده لاضرر و اتلاف، تسبیب و قاعده الخراج بالضمان، مسئولیت دولت را در خصوص تضمین سلامتی شهروندان، به دست آورده، سپس قواعد مذکور را به بیماری کرونا تطبیق داده و در نهایت با استفاده از حقوق موضوعه ایران، الگوی جامعی از مسئولیت دولت در قبال بیماری کرونا ارائه می‌نماید.
واژه های کلیدی: مسئولیت، دولت، امامیه، حقوق.