نگرشی بر ماهیت حقوقی مرگ مغزی؛ بررسی فقه و نظام حقوقی ایران (با مطالعه تطبیقی سایر کشورها) (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

آیا مرگ مغزی می تواند به عنوان معیاری برای احراز مرگ شناخته شود؟ در دیدگاه عرف، مرگ ملازم است با توقف قطعی و غیرقابل بازگشت عملکرد دستگاه تنفسی، قلبی و سیستم گردش خون که به توقف فعالیت ارگان های حیاتی بدن و در نهایت سرد شدن کالبد می انجامد. این دیدگاه که با اصطلاح مرگ عرفی شناخته می شود، در غالب آرای فقهی نیز مورد پذیرش قرار گرفته و فقها بقا روح در جسم را نیز منوط به حفظ حیات بدن می دانند و نه قوه تعقل او. این در حالی است که طبق یافته های پزشکی، فرد دچار مرگ مغزی اگر چه در صورت سلامت ساقه ی مغز همچنان عملکرد دستگاه تنفس و قلب او حفظ می شود، به نحوی قطعی سیستم شناختی مغزی او مختل شده و امکان بازگشت هم نخواهد داشت؛ ازین جهت برخی فقها نیز اعتقاد بر حجیت نظر پزشکان به عنوان عرف خاص دارند و نگرشی عرفی را حجت نمی دانند. در این پژوهش ضمن خوانشی بر ماهیت پزشکی مرگ مغزی و مقایسه آن با مفاهیم فقهی موت مشتبه و حیات غیرمستقر، به بررسی آرای فقها در مورد ماهیت مرگ مغزی پرداخته و در ادامه رویکرد سایر نظام های حقوقی مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت پیشنهاداتی ارائه شده. این پژوهش به روش کتابخانه ای و با بررسی منابع موجود به رشته تحریر در آمد.
واژه های کلیدی: مرگ مغزی، آثار حقوقی، حیات غیر مستقر، مرگ عرفی، بقا روح.