بررسی فقهی و حقوقی خشونت جنسی نسبت به زوجه

توضیح

خشونت جنسی نسبت به زوجه، در اعلامیه جهانی محو خشونت علیه زنان به‌عنوان یکی از مصادیق خشونت علیه زنان مورد شناسایی قرار گرفت و به دنبال آن برخی از کشورها اقدام به جرم‌انگاری بسیط و بعضاً محدود این قسم از خشونت تحت عنوان جرم تجاوز زناشویی نمودند؛ اما با وجود اهتمام مجامع بین‌المللی به شناسایی تجاوز زناشویی در قوانین داخلی کشورها، تاکنون هیچ‌یک از قوانین کیفری کشورمان متعرض این موضوع نشده‌اند؛ لذا در این پایان‌نامه به‌منظور امکان‌سنجی جرم‌انگاری خشونت جنسی نسبت به زوجه در فقه و حقوق ایران، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، ارکان این جرم در حقوق برخی از کشورها موردبررسی قرار گرفت که عموماً شامل کلیه‌ی رفتارهای جنسی بدون رضایت زوجه می‌شد و برحسب قوانین حاکم بر کشورهای مختلف، ضمانت اجراهای تعیینی آن از شدت و یا ضعف برخوردار بود. در رویکرد فقهی به خشونت جنسی نسبت به زوجه، تبیین گشت که فقه پویای ما ظرفیت و بستر لازم برای انطباق با مقتضیات روز جامعه و عرصه جهانی را با توجه به احکام ثانویه‌ای مانند قاعده نفی ضرر، قاعده نفی حرج، قاعده حرمت ایذاء واصل معاشرت به معروف را داراست؛ اما شناسایی جرم خشونت جنسی نسبت به زوجه به‌عنوان جرمی هم-پایه‌ی تجاوز جنسی و آن‌گونه که در حقوق غرب مطرح است؛ جز با ارائه‌ی تعریف جدیدی از زنای به عنف در حقوق ایران بعید است، اما به نظر می‌رسد مواردی ازآنچه که در حقوق غرب به‌عنوان خشونت جنسی نسبت به زوجه وجود دارد، در حقوق ما به‌عنوان جرم تعزیری قابلیت جرم‌انگاری را داراست.
واژه‌های کلیدی: خشونت، خشونت جنسی، تجاوز زناشویی، زوجه، تمکین.