اعاده دادرسی کیفری از منظر فقه اهلبیت (ع)، فقه حنفی و حقوق افغانستان

توضیح

اعاده دادرسی یکی ازطرق فوق العاده شکایت از احکام قطعی داداگاه ها بوده، از جمله حقوقی است در فقه و قانون آیین دادارسی کیفری برای اصحاب دعوا که در جهت رفع خطاها و رسیدن حق به ذی حق شناخته شده است. از طرفی در فقه شیعه با حرمت نقض حکم قاضی، و در حقوق با جوازآنچه اعتبار امر مختوم نامیده می شود مواجه هستیم، نحوه برخورد فقه با این ضابطه مهم برای تامین عدالت وچگونکی حل تعارض آن با قاعده امر مختوم پرسش است که این تحقیق به دنبال حل آن می باشد. اعاده دادرسی کیفری و نقض حکم وآثار آن در فقه اهلبیت، فقه حنفی وحقوق افغانستان در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است.
هدف ازنویشتن این رساله بررسی تطبیقی اعاده دادرسی و حل مشکالت فقهی موضوع می باشد که به صورت کتابخانه تحقیق گردیده است. در تعیین جایگاه فقهی وحقوقی اعاده دادرسی ضمن تطبیق موارد آن در قانون با فقه وتعیین موارد دیگر در فقه این نتیجه حاصل می شود که اعاده دادرسی با قاعده امر مختوم کیفری تداخل و مغایرتی ندارد و جهات اعاده دادرسی در فقه منحصر به موارد نیست که در قانون ایران و افغانستان پیش بینی شده است، بلکه مانند دیگر طرق تجدید نظر خواهی، آیین وتشریفاتی مانند پرداخت هزینه دادرسی و تقدیم درخواست واثر تعلیقی وانتقالی دارد .
واژه های کلیدی: اعاده دادرسی، حکم، تجدید نظر، وا خواهی، فرجام خواهی، پژوهش خواهی و اعتراض