عنوان
تجسّس و ورود به حریم خصوصی کارکنان نیروهای مسلح از منظر فقه و حقوق
نویسنده
ناشر
فصلنامه پژوهش های حفاظتی و امنیتی، پاییز 1398، شماره31، ص.: 175-200.
تاریخ نشر
1398
توضیح
ضرورت رعایت حریم خصوصی از امور بدیهی است و آموزههای منابع دینی، حاکی از ممنوعیت تجسّس و ورود به حریم خصوصی است. از سوی دیگر، برای صیانت کارکنان نیروهای مسلّح و نظام، در برخی موارد تجسّس و ورود به حریم افراد لازم است و درنتیجه در برخی موارد، بین حقوق افراد و سازمان تزاحم به وجود میآید و در پی آن، این سؤال مطرح میشود که «تجسّس و ورود به حریم خصوصی کارکنان نیروهای مسلّح آیا جایز است؟»، «و درصورت جایز بودن، حدودوثغور آن کدام است؟». نگارندگان با استفاده از منابع کتابخانهای و توصیف و تحلیل ادلّه، به این نتایج رسیدهاند که حکم اولیۀ تجسّس حرمت است، اما حکم ثانویۀ آن با توجه به اقسام آن، در برخی موارد جایز و در برخی موارد حرام است، اما ازآنجاییکه جواز تجسّس، مبتنی بر وجود ملاکهای باب تزاحم است؛ ازاینرو، در هرکجا ملاکهای باب تزاحم (وجود مصلحت، احرازِ اهمیّتِ متعلّقِ تجسّس و عدم وجود مندوحه[1] (چاره و گریز و...)) وجود داشته باشد، تجسّس جایز واِلّا حرام است. برایناساس، این مقاله با دستهبندی اقسام تجسّس و اهداف آن در نیروهای مسلّح، به بررسی وجود یا عدم وجود ملاکهای باب تزاحم در هر یک از اقسام مزبور پرداخته و حکم هر یک را بیان کرده است و در انتها با تأسیس اصل، اثبات نموده که در موارد مشکوکالجواز، باید به اصل عملی حرمت تجسّس تمسک نمود.
واژه های کلیدی: تجسّس، تزاحم احکام و حقوق، حریم خصوصی، نیروهای مسلح