بررسی فقهی و حقوقی قلمرو جاسوسی و تجسس در حریم خصوصی

توضیح

حفظ امنیت و ثبات جامعه و حریم خصوصی افراد و جلوگیری از به هم خوردن نظم عمومی و دیگر مصلحت ها در حریم خصوصی تجسس را اجتناب ناپذیر می کند و نتایجی که پایه و اساس بحث تجسس را تشکیل می دهد نه تنها در فرض وجود حکومت شرعی و در سایه نظام اسلامی عادل، معنا پیدا می کند و نباید این نتایج را به دیگر حکومت های نامشروع سرایت داد و تجسس و جاسوسی به نفع آن ها را مشمول این احکام دانست که تجسّس جایز است؛ البته در صورتی که از مقدمات حلال برخوردار باشد و گرنه تجسّس با ارتکاب مقدمات حرام جایز نیست. آری چنانچه تحقق اهمّ وابسته به تجسّس باشد و این تجسّس، به ارتکاب مقدمات حرام وابسته باشد، در این جا نیز حرمت ارتکاب مقدمات، شأنی است؛ در نتیجه، برای حفظ اهم و به حکم عقل، انجام مقدمات جایز خواهد بود. اکنون سوال این است که اساسا مفهوم جاسوسی و تجسس در فقه و حقوق ایران چیست؟ و برای جاسوسی و تجسس چه شرایط و احکامی در نظر گرفته شده است؟ و بالاخره قلمرو جاسوسی و تجسس در حقوق ایران و فقه امامیه چیست؟ شناخت ماهیت جاسوسی و تجسس از نظر حقوق ایران، شناخت ماهیت جاسوسی و تجسس از نظر فقه امامیه، مشخص شدن موارد جواز و منع جاسوسی و تجسس در حقوق و مشخص شدن موارد جواز و منع جاسوسی و تجسس در فقه اهداف این تحقیق خواهد بود که در پاسخ به سوالات فوق ضمن بررسی کلیات و مفاهیم بحث به بررسی احکام جاسوسی و تجسس در فقه و حقوق ایران در سه فصل خواهیم پرداخت.
واژه‌های کلیدی: جاسوسی، حریم شخصی، احکام فقهی، تجسس، قانون مجازات اسلامی، نظام حقوقی