تبیین فقهی، حقوقی حریم خصوصی خانواده

توضیح

حریم خصوصی از جمله حقوق شهروندی است که در یک جامعه برای افراد در نظر گرفته شده است، از جمله‌ تعاریفی که برای آن ارائه شده این است که: حریم خصوصی، قلمرویی از زندگی شخص است که عرفاً و قانوناً انتظار می‌رود دیگران بدون رضایت وی به آن وارد نشوند و بر آن کنترل نداشته باشند.حریم خصوصی در خانواده نیز، محدوده‌ای از عقاید، احساسات، رفتارها و ویژگی‌های هر عضو خانواده است که برای دیگر اعضا آشکار نباشد یا به‌رغم آشکار بودن، از افشای آن راضی نباشد و در برابرورود و نظارت دیگر اعضا واکنش نشان می‌دهد0مانند حریم خلوت، حریم اطلاعات، حریم روابط زناشوئی، حریم ارتباطات و حریم شخصیت0 اگرچه در فقه، چنین اصطلاحی مطرح نبوده است ، و هر جا از حریم یاد شده به حریم جغرافیایی اشاره دارد، هم چنین در حقوق وضعی به چنین ترکیبی به صورت خاص اشاره نشده امّا در مواد قانونی به ممنوعیت ورود غیر قانونی به مسکن، و ... اشاره دارد.در این نوشتار به بیان حدود و چارچوب حریم خصوصی درخانواده و دلایل نقلی و روایی و قانونی برای اثبات حریم خصوصی، می پردازیم . ازجمله مواردمطروحه حریم خصوصی زوجین، و حریم خصوصی کودک است که طبعا باید رعایت گردد، هر چنددرنگاه نخست پذیرفتن حریم خصوصی برای کودک با تکلیف والدین به تربیت او متعارض می نماید، چراکه تربیت کودک مستلزم کنترل و نظارت بر ارتباط با دیگران و ابزارواطلاعاتی است که در دسترس اوست که این واقعیت امروزه با توسعه‌ی فن‌آوری‌های ارتباطاتی و اطلاعاتی ورواج استفاده از شبکه های اجتماعی جدیدباورپذیرترشده است.کنوانسیون حقوق کودک با لحاظ امکان دخالت براساس قانون، لزوم درنظرگرفتن منافع عالیه‌ی کودک و اولویت حق بر تربیت درمقایسه با حق حریم خصوصی کودک، راه را برای ورود به این حریم و تربیت او باز می‌گذارد، امّا قوانین ایران از جهت تبیین حق کودک بر حریم خصوصی و تعیین ضابطه‌های آن دچارنقص است. اگرچه در فقه شیعه به طور مستقل به حریم خصوصی کودک پرداخته نشده است، اماهمواره رعایت مصلحت ومنافع عالیه در تربیت و حضانت وی مورد تأکید قرار داشته ودارد.
واژه‌های کلیدی: حریم خصوصی، خانواده، زوجین، کنوانسیون حقوق کودک، تجسس، فقه، حیثیت، نظام حقوقی، زندگی شخصی، خانواده