رویکرد سیاست کیفری ایران و اسناد بین المللی در استرداد مجرمان ارتداد

توضیح

 زمینه و هدف: حق آزادی عقیده دینی به عنوان یکی از حقوق شناخته شده مورد تایید فقه اسلامی, قانون اساسی ایران و اسناد بین المللی می باشد. اما خارج شدن فرد مسلمان از اسلام و ورود به کفر در قالب ارتداد شناسایی شده و برای آن در شرع مجازات تعیین شده است. لذا به دنبال پاسخ به این سوال ها هستیم که آیا وجود مجازات برای ارتداد, در تضاد با حق آزادی عقیده دینی است؟ همچنین رویکرد نظام کیفری ایران و اسناد بین المللی به ارتداد چیست؟ به علاوه پیرامون استرداد مجرمان ارتداد چه رویکردی در سیاست کیفری ایران و اسناد بین المللی وجود دارد؟ روش تحقیق: این مقاله به شیوه تحلیلی-توصیفی نگارش یافته است. یافته ها: در متون اسلامی اعم از آیات و روایات ملاحظه می گردد که بر اصل آزادی عقیده تصریح دارند, اما پس از پذیرش اسلام, حق برگشت همراه با ترویج و تبلیغ و توطیه از او سلب می شود. نتیجه گیری: با توجه به اینکه ارتداد در اسناد بین المللی خصوصا در کنوانسیون پناهندگی و کنوانسیون اروپایی حقوق بشر در دسته جرایم سیاسی تعریف می گردد که استثنایی بر استرداد مجرمان می باشد, لذا امکان استرداد محکومان به ارتداد وجود ندارد. در سیاست کیفری ایران, امکان محکومیت به شدیدترین کیفر به اتهام ارتداد وجود دارد همچنین قانون جرم سیاسی ایران نیز عدم استرداد مجرم سیاسی را تایید کرده ولی در خصوص ارتداد سکوت کرده و در نحوه اجرای آن نیز سخنی به میان نیاورده است.
واژه‌های کلیدی: حق ازادی عقیده دینی، ارتداد، استرداد مجرمان، حقوق کیفری.