بررسی فقهی حقوقی آیات الاحکام ارتداد با تکیه بر تفاسیر شیعه و سنی

توضیح

گستره مفهومی واژه ارتداد در قرآن کریم عامتر از مفهوم ارتداد فقهی است و از حیث سیاق و ترکیب عبارات با ذکر قیود شرطی در پار های از آیات نیز جنبه حکمی می یابد. از این رو، برخی از مفسران فریقین با استناد به اطلاقات ادله توبه بر این باورند که توبه مرتد مطلقا مجاز است و اقتضا دارد که مورد پذیرش واقع شود و این اطلاق اعم از آن است که مرتد به معنای فطری باشد یا ملی و یا ارتداد از جانب مذکر باشد یا مؤنث و یا آنکه کفر وی با نیت یا با گفتاری کفرآمیز و یا با کاری کفرآور محقق شود. لکن گروهی دیگر از مفسران فریقین قائل به تفصیل شده اند. از آنجا که منشأ اصلی اختلاف در صدور احکام ارتداد که مترتب بر مجازاتهای دنیوی و اخروی است، هم می تواند ناشی از اختلاف مبنایی باشد و هم ریشه در شیوه استنباط از آیات مربوطه داشته باشد، این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی بر پایه اطلاعات کتابخانه ای و اسنادی، در صدد است به بررسی فقهی،حقوقی آیات الاحکام ارتداد با تکیه بر تفاسیر شیعه و سنی بپردازد.بر اساس یافته های تحقیق،آیات مربوط به ارتداد به دو گروه تقسیم شود:گروهی که لفظ «ارتداد» در آن ذکر شده وگروه دوم، آیات که لفظ ارتداد در آنها وارد نشده و لکن معنای ارتداد در این آیات ذکر شده است. خداوند متعال ارتداد را به عنوان یک توطئه و جر یان فتنه انگیز برای ایجاد تزلزل در باورهای دینی مسلمانان از س وی دشمنان داخلی و خارجی معرفی می کند. با این حال در بیان حکم مبتنی بر مجازات و عقوبت دنی وی ارتداد سکوت اختیار می کند و مکافات آن را در صورت عدم توبه با شرایط صحیح به قیامت موکول می نماید.
واژه‌های کلیدی: آیات الاحکام، ارتداد، تفاسیر شیعه و سنی.