بررسی تطبیقی ازدواج موقت با ازدواج مسیار در حقوق و فقه اهل سنت با تأکید بر رویهٔ قضایی

توضیح

ازدواج موقت یا متعه‌، نوعی خاص از ازدواج است که زن برای مدت معین در مقابل مهر معلوم به ازدواج مرد در می‌آید و این دو، رکن اصلی این نوع ازدواج است به طوری که اگر مهر مشخص نگردد عقد موقت باطل است و اگر مدت مشخص نگردد دو نظر وجود دارد یکی تبدیل آن به عقد دائم و دیگری بطلان عقد، فرزند حاصل از این ازدواج مشروع و قانونی است و از همه‌ی حقوق و مزایای فرزندی مانند فرزند ازدواج دائم برخوردار می‌شود. پس از پایان مدت ازدواج‌، زن و مرد از یکدیگر جدا می‌شوند. در این ازدواج طلاق وجود ندارد و بخشیدن مدت‌، نقش طلاق را دارد و زن باید عده نگه دارد که حداقل آن دو طهر یعنی چهل و پنج روز است. در این ازدواج نفقه و ارث وجود ندارد، مگر این که در ضمن عقد شرط شود. اگر چه ازدواج دائم بهترین راه حل برای پاسخ گویی نیازهای جنسی است، ولی در کنار آن ازدواج موقت پاسخی مناسب برای حل مشکلات مقطعی و جلوگیری از شیوع فساد در جامعه است‌. زمانی، این ازدواج توصیه می‌شود که امکان ازدواج دائم نباشد یا شرایط خاصی مانند مریضی همسر، مشکلات ادامه تحصیل، بالارفتن سن ازدواج، هزینه‌های سنگین زندگی، نداشتن شغل و مسکن مناسب و غیره لازم است. مسیار، نوعی ازدواج دائم است که در آن شرط می‌شود، زن حق نفقه و همخوابگی نداشته و شوهر مختار است، هر وقت بخواهد نزد زن برود. زن نیز در زندگی خود آزاد بوده و مرد نسبت به وی ریاست و مدیریتی ندارد. در این پژوهش، بررسی تطبیقی ازدواج موقت با ازدواج مسیار در حقوق و فقه اهل سنت با تأکید بر رویه‌ی قضایی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
واژه‌های کلیدی: نکاح، ازدواج دائم، ازدواج موقت.