مطالعه تطبیقی مشروعیت ازدواج های نو پیدا در فقه اهل سنت و ازدواج موقت در فقه امامیه

توضیح

اخیراً در برخی جوامع اهل سنت ازدواج‌های جدیدی رواج یافته و در حال گسترش است. ازدواج مسیار، نکاح عرفی و نکاح سرّی از جمله این ازدواج‌ها هستند. در پژوهش حاضر، ماهیت این ازدواج‌ها و آراء فقهای اهل سنت راجع به آن، به دقت بررسی گردیده است و ادله و مستندات هر گروه با موازین فقه و حقوق امامیّه مورد تحلیل و نقد قرار گرفته است. در بین فقهای اهل تسنن در مورد مشروعیت این ازدواج‌ها اختلاف‌نظر وجود دارد. برخی قائل به صحت این ازدواج‌ها، برخی قائل به بطلان و عده‌ای نیز توقف نموده‌اند. مسیار، نوعی ازدواج دائم است که در آن شرط می‌شود زن از برخی حقوق خویش مانند نفقه، مسکن و همخوابگی صرف‌نظر کند. ازدواج عرفی نوع دیگری از ازدواج است که تعاریف متفاوتی از آن ارائه گردیده است. صرف‌نظر از تعاریف متعددی که از ازدواج عرفی ارائه گردیده می‌توان گفت عدم ثبت رسمی مشخصه بارز این نکاح است. ازدواج سرّی نیز ازدواجی است که پنهانی بودن عقد نکاح، مورد تراضی طرفین قرار می‌گیرد. به عبارت دیگر، این ازدواج به صورت علنی بر پا نمی‌شود. ازدواج موقت یا متعه که در عرف از آن به عنوان صیغه نیز یاد می‌شود، ازدواجی شرعی و قانونی است که محدود بودن مدت نکاح، موجب تمایز برخی احکام و آثار آن از ازدواج دائم شده است. در تحقیق حاضر جایگاه و مشروعیت یا عدم جواز هر نکاح، در فقه امامیّه با ذکر ادله و مستندات بیان شده است. سپس ماهیت و مشروعیت ازدواج موقت در مذاهب اربعه و مذهب امامیه مورد تحلیل قرار گرفته است. به شبهاتی پیرامون ازدواج موقت پاسخ داده شده و این ازدواج را با ازدواج‌های فوق‌الذکر مقایسه نمودیم.
واژه‌های کلیدی: ازدواج موقت، مسیار، نکاح عرفی، مطالعه تطبیقی، نکاح سری.