باروری‌های پزشکی و بررسی مبانی فقهی و حقوقی آن با تأکید بر ضرورت تأمین مصالح شریعت

توضیح

زمینه و هدف: توسعه نفوس انسانی در صدر غایات زندگی است و در تمامی جوامع، جایگاهی رفیع را به خود اختصاص داده است، بنابر این ضرورت، ناباروری مسأله ای است که مسبب بروز مباحث جدیدی در علوم پزشکی و غیر پزشکی شده که به تبع آن، مسائل فقهی و حقوقی خاصی را در جوامع انسانی از جمله جامعه کنونی ایران برانگیخته است. در این تحقیق برآنیم تا مبانی فقهی و حقوقی اقسام باروری های پزشکی، به ویژه مبانی جواز آن میان زوجین و منع پذیرش آن بین بیگانگان را مورد تأمل قرار دهیم.
روش: روش کتابخانهای و اسنادی، با رویکرد تحلیلی ـ توصیفی و استنتاجی است. یافته ها: نکات حائز اهمیت آن است که با شناخت و درک درست از روح احکام و قوانین اسالمی، به خوبی میتوان به نیازهای متنوع اشخاص پاسخ داد و نیز آنکه در بحث مزبور، غالب فقها باروری های پزشکی بین زوجین را پذیرفته و در عین حال قائل به پذیرش آن در میان بیگانگان نیستند. بحث و نتیجه گیری: با این توصیف، نتیجه این پژوهش آن است که مواردی همچون پاسخگویی به نیاز فطری و حس غریزی انسان به داشتن فرزند، کاهش عسر و حرج خانواده ها و مشکلات اجتماع، مصالح به کارگیری این روش ها به ویژه بین زوجین هستند و مبانی ای همچون مبارزه با روند طبیعی خلقت انسان، نابودی بنیان خانواده (مهم ترین واحد جامعه)، نادیده گرفتن اصولی همچون اصل کرامت، اصل عدالت و قاعده الضرر و... اصلی ترین مبانی مخالفت اندیشمندان مسلمان در پذیرش روش های باروری های پزشکی میان بیگانگان می باشند.
واژه‌های کلیدی: تلقیح مصنوعی، روش‌های پیشرفته تولید مثل، مصالح، مفاسد