تأثیر عدم درمان مجنی‌علیه در مسئولیت جانی

توضیح

در بسیاری از جنایات، وضعیت مجنیعلیه به گونهای است که اگر درمان شود، سـلامتی خـود را بازمییابد و اگربه درمان اقدام ننماید، فوت میکند. در چنین مواردی پرسـش اساسـی آن اسـت که آیا اقدام یا عدم اقدام مجنیعلیه نسبت به درمان خود، تأثیری در میزان مسئولیت جانی دارد یا خیر؟ رویکرد فقها نسبت به این پرسش متفـاوت اسـت. هرچنـد برخـی فقهـا معتقدنـد کـه تـرک درمان مجنیعلیه تأثیری در میزان مسئولیت جانی ندارد؛ ولی دیـدگاه مـورد قبـول آن اسـت کـه هرگاه مجنیعلیه با اقدام به درمان، قادر به حفظ حیات خود باشد، ولـی مـداوا را بـه عمـد تـرک کرده باشد، خونش هدر بوده، جانی مسئولیتی جز به مقدار جنایـت اولیـه نـدارد و هرگـاه تـرک مداوا بدون تعمد باشد، جانی حسب مورد، ضامن دیه نفـس یـا قصـاص اسـت. همچنـین، هرگـاه مجنیعلیه اراده درمان نماید؛ ولی پزشک از درمان وی خوداری کند ودر نتیجه مضـروب فـوت کند، در حالی که در صورت عدم امتناع پزشک، نجـات جـان بیمـار حتمـی باشـد، ایـن پرسـش مطرح خواهد بود که آیا امتناع پزشک از درمان مجنی علیه مـیتوانـد.
واژهای کلیدی:ترک فعل، ترک درمان ضمان دیه،مسئولیت پزشک ،سرایت جنایت امتناع از درمان