اجرای عدالت کیفری در سلب آزادی متهم بررسی تطبیقی در فقه امامیه، حقوق ایران و انگلستان

توضیح

تحقیق حاضر با استفاده از روش تحقیق استقرایی به بررسی اجرای عدالت کیفری در سلب آزادی از متهم در فقه امامیه، نظام کیفری ایران و انگلستان پرداخته است، عدالت کیفری از جمله مباحثی است که در تمام نظام‌های حقوقی به دنبال بحث و مطالعه آن می‌باشند، زیرا یکی از اهداف عالی در هر نظام کیفری، دستیابی به معیاری قابل قبول در نظام کیفری است که به توسط آن، عدالت در آن گسترش یافته، و شاخص شناسایی آن محسوب گردد. اجرای عدالت کیفری را باید بهترین ره‌آورد نظام کیفری دانست،‌ که در غیر این صورت، هیچ‌گاه موفق به دستیابی به اهداف خود نخواهد بود. از جمله مباحث مهم در نظام‌های کیفری، سلب‌ آزادی از متهم است، به نحوی که نظارت نظام کیفری بر فرایند دستگیری و سلب آزادی از او، به اندازه‌ای حائز اهمیت است که در نظام‌های کیفری بحث و بررسی شده است. در فقه امامیه، فقها با توجه به کرامت انسان‌ها و حفظ شئون انسانی، مخالف سلب آزادی متهم می‌باشند، و حتی برای مصادیقی چون بازداشت موقت جایگزین‌هایی همچون تعقیب و مراقبت و زیر نظر نگهداشتن متهم را صلاح دانسته‌اند. در نظام کیفری ایران، برابر قانون آئین دادرسی کیفری، ضابطین قضایی با توجه به ماده 46 ق. آ. د. ک تا 24 ساعت با اطلاع مقام قضایی حق سلب آزادی متهم را در جرایم مشهود خواهند داشت. مقام قضایی نیز به جهت رسیدگی و طی فرایند تحقیقات مقدماتی،‌ این اجازه را دارد که موقتاً آزادی متهم را سلب و با صدور قرار بازداشت موقت، به رسیدگی خویش ادامه دهد هر چند که صدور قرار بازداشت موقت از سوی بازپرس، ‌نیز با محدودیت‌هایی قانونی مواجه می‌باشد. در نظام کیفری انگلیسی نیز مأموران پلیس و مقامات قضایی هریک می‌توانند در ساعاتی معین و با توجه به شرایط متهم، جهت ادامه تحقیقات و بررسی‌های قضایی، آزادی را از او سلب نمایند.
واژه‌های کلیدی: بازداشت موقت، سلب آزادی، عدالت کیفری، کرامت انسانی، حقوق متهم