جایگاه سند در میان ادله اثبات دعوا (فایل منبع موجود نیست)

توضیح

ادله اثبات دعوی، راه‌های قانونی ارائه دعوا و بررسی قضایی آن را تعیین کرده و روابط قضایی در این حوزه را تنظیم می‌کنند. مقام رسیدگی به دعاوی، به اتکاء دلیل می‌تو‌‌‌‌‌‌اند کسی را محکوم کند. از این رو لازم است با شناخت این ادله و تشخیص چگونگی استفاده از آن در مراحل مختلف، حقوق افراد و اجرای احکام قضایی به شکل دقیق‌تری انجام شود. از جمله ادله نوشتاری اثبات دعوا، سند می‌باشد. این دلیل در قانون مدنی بعد از اقرار بیان شده است. از آنجایی که میزان حجیت ادله اثباتی یکسان نیست و بعضاً تعارضی بین مفاد ادله اثباتی(مخصوصاً بین اسناد رسمی با سایر ادله) به وجود می‌آید، این مسأله قابل طرح است که؛ جایگاه سند در میان ادله اثبات دعوا چیست؟ سند در فقه شیعه چه میزان اعتبار دارد؟ و سند در متون کنونی و اصول موضوعه ایران چه جایگاهی دارد؟ در این تحقیق که به روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته، با تبیین ادله اثبات دعوی و همچنین بررسی تطبیقی دلیل اثباتی سند با سایر ادله اثباتی، این نتیجه قابل بیان است که؛ در اکثر دعاوی مطروحه نزد محاکم، سند به عنوان دلیل اثبات دعوی و یا دلیل مؤثر در اثبات دعوی مورد استناد قرار می‌گیرد. مطابق فقه شیعه، اسناد کتبی به شرط ایجاب علم برای قاضی، حجیت شرعیه دارند و محدوده اثباتی سند در متون کنونی و اصول موضوعه ایران به عنوان دومین دلیل از ادله اثبات دعوا، منوط به ارکان و شرایط تنظیم آن می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: ادله اثبات دعوا، سند، تعارض ادله، بینه، اقامه دلیل.